Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Hoe sere hadde hi mi ontstelt! Nu willic gaen ende doen dit gelt Heimelijc in miere ghewout, Want het es al edel gout. Al en bleve mi nemmermeer Dlantscap, nochtan waric een heer Met desen ghelde, dat ic hebbe ontfaen. Ic hebt na minen wille wel ghedaen, Want ooc sal mi nu bliven dlant. Meester: Waer sidi, hoghe gheborne wigant, Van Damast gheweldich coninc?
Ay mi, nu es al mijn vroude een blijf, Die ic op eerde ie ghewan, Dat icse niewer vinder kan Die overscone Sanderijn. Ondanc hebbe die moeder mijn, Dat ic die woorde nie ghesprac. Mi dochte, dat mi mijn herte brac, Doe ic sprac die felle woort; Daer om es si op mi ghestoort, Ende es mi heimelijc ontgaen: Dat heeft mijn moeder al ghedaen, Die mi die woorde spreken dede.
Ic ben bevaen met sterker minnen, Die ic heimelijc in mijn herte draghe. O Apolijn! ic u dat claghe. Dat mijn herte enen man soe mint, Nochtan dat sijs niet en kint Sijn gheboerte noch sijn geslacht; Maer het doet der minnen cracht, Si heeft mi vast in haren bant.
Gheeft die edel minne haer stuc, Si anesiet ghene hoghe gheboort. O Lanseloet, ende hoe versmoort, So es u herte ane Sanderijn! Wildi doen den wille mijn, Ic salse u doen hebben tuwen willen Al desen nacht, heimelijc, al stille, Op u camer, heer ridder weerdt, Ende doet daer mede dat ghi begheert, Wildi mi ene ghelofte doen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek