Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Van de eerste seconde af was het een stormwind van aanvallen en Glendon had groote moeite aan ernstig letsel te ontkomen. Hij blokte, greep vast, dook, deed zijstappen, werd achteruit gedrongen tegen de touwen en met nieuwe aanvalstooten ontvangen, toen hij naar het midden zocht te komen.
Twee ooren als bloemkoolen teekenden zijn beroep en de woestheid die er bij behoorde, terwijl zijn gebroken neus zoo dikwijls over zijn gezicht uitgespreid was geweest alsof hij een staal moest geven van de dokterskunst die hem gerepareerd had. Een nieuwe uitbarsting kondigde de komst van Glendon aan en zij nam hem gretig waar, terwijl hij door de touwen naar zijn hoek ging.
Maud Sangster, ik verzeker u, op mijn eer, dat bedriegen en knoeien bij de bokssport iets is dat niet bestaat." "Wat denkt u er van, Mr. Glendon?" vroeg zij. "Net als ik," sneed Stubener het antwoord af. "Hij weet, dat alles wat ik zeg waar is, elk woord. Hij heeft nooit in zijn leven anders dan een eerlijke partij gebokst. Nietwaar Pat?"
En er zijn er nog enkelen, maar die verdienen gewoonlijk niet veel. Ik denk, dat er ook wel eerlijke managers zijn geweest. De mijne is zoo wat de beste van het zoodje. Maar vraag hem eens, hoe hij zoo dik in de vaste goederen en étage-woningen komt te zitten." Hier begon zijn stem te verdrinken in het rumoer. "Laat iedereen, die hooren wil, zijn buurman's mond dicht houden!" raadde Glendon.
De groote kampioen had in het publiek bekend gemaakt, dat hij bereid was tegen Glendon uit te komen, zoo gauw deze laatste de drie of vier aspiranten voor het kampioenschap die er tusschen stonden, overwonnen had. In zes maanden slaagde Pat er in, Kid Mc Grath, Jack Mc Bride uit Philadelphia te kloppen en alleen Nat Powers en Tom Cannem bleven nog over.
Van hem werd eveneens een toespraak gevraagd, ofschoon het een ding zonder weergâ was in den ring, dat één der hoofdpersonen een toesprak hield. Billy Morgan stak zijn hand op om stilte te verkrijgen en Glendon begon met heldere, krachtige stem: "Iedereen heeft gezegd dat zij trotsch waren hier vanavond te zijn," sprak hij. "Dat ben ik niet."
Zij voelde, nooit zoo volkomen beseft te hebben, dat zij een vrouw was. Het sexe-verschil in die twee handen de zachte en tengere vrouwenhand en de zware gespierde van den man was verbazend. Glendon was de eerste die sprak. "Uw handje zou licht bezeerd kunnen worden," zeide hij en op hetzelfde oogenblik voelde zij de vastheid van zijn greep bijna liefkozend losser worden.
De promotor werd rood van woede en onder tegenspartelen, bij zijn kraag gegrepen en over te touwen gezet. Hij was een forsche man, maar Glendon had het zóó gemakkelijk gedaan met één hand, dat het publiek wild werd van genot. De kreten om een toespraak groeiden in kracht. Stubener en de eigenaar bliezen wijzelijk den aftocht.
Zij hield een oogenblik op met schrijven om een blik te werpen op een berichtje in de middageditie, dat Glendon uit zou komen tegen Tom Cannam, toen één van de loopjongens een kaartje binnenbracht. Het was van Glendon. "Zeg, dat ik niet te spreken ben," zeide zij tot den jongen. In een minuut was hij terug.
Iedereen scheen iedereen uit te dagen. Nat Powers was er en vroeg een revanche-match met Jonge Glendon en zoo deden al de andere stralende sterren, die door Glendon in de schaduw waren gesteld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek