Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Zij, die hem deden benoemen, wilden door de omwenteling alleen een oligarchie van groote heeren vestigen, en vreesden bovenal een energiek leider. Wij zullen nooit de verbazing van Europa in 1825 vergeten, toen men in de couranten las, dat noch Constantijn, noch zijn broer, keizer wilden zijn.
De wanden werden versierd met kleuren en figuren; het dak was een gewoon schuin dak, zooals men zich dat in den eenvoudigsten vorm op ieder huis denkt; de dakgebinten waren gewoonlijk geheel zichtbaar. Van die monumentale kerken men noemde ze "basilica" zijn nog enkelen uit dien vroegeren tijd over in Klein-Azië, maar vooral in Italië; te Rome nog uit den tijd van keizer Constantijn.
Constantijn liet stil een lichte bark uitrusten en liet die op een avond komen in de buurt van den tuin, waar de donna woonde, na aan de zijnen, die er op waren, te hebben uiteengezet, wat er te doen was. Daarna ging hij met de anderen naar het paleis, waar de donna verblijf hield.
Hoe en wanneer zij in die streken kwamen, weten wij niet. Hunne stammen, die reeds door tijdgenooten van Constantijn den Groote, zeer talrijk en volkrijk genoemd werden, vulden het binnenste der "immensa spatia" van het breede oostelijk uiteinde van Europa.
Van de beide dochters van het koninklijke paar is de met grootvorst Constantijn getrouwde prinses Alexandra vroeg gestorven, terwijl prinses Marie met grootvorst George getrouwd is. In het begin van het jaar spreidt het hof in Griekenland veel pracht en staatsie ten toon. In het koninklijk paleis hebben dan hofbals plaats, die met grooten luister zijn omgeven.
De stad was door Antigonus vergroot en heette toen een tijd lang Antigonia. Later werd zij eene bloeiende romeinsche kolonie, die om hare ligging in het vermeende stamland der Romeinen zeer begunstigd werd. Caesar en Constantijn de Groote moeten er zelfs aan gedacht hebben, den zetel van het rijk daarheen over te brengen.
In de reusachtige stad waren slechts 7000 weerbare mannen te vinden, die hem wilden bijstaan in de verdediging. De overigen lieten dit liever aan vreemdelingen over en hielden zich bij het dreigende gevaar nog bezig met het twisten over godsdienstige vraagstukken. In de lente van 1453 had de Sultan alles voor den aanval gereed. Met een leger van minstens 258,000 man sloot hij de stad van de landzijde in; van de zeezijde werd zij bedreigd door eene talrijke, hoewel weinig geoefende vloot. De haven der stad, door eene zware keten afgesloten, was moeilijk voor den vijand te genaken. Met uitstekend beleid en zeldzame dapperheid verdedigde Constantijn zich tegen zijne talrijke aanvallers, en de Sultan merkte spoedig, dat hij weinig zou vorderen, wanneer niet de haven in zijne macht was. Maar hoe haar te vermeesteren! De keten stuk te zeilen? dat was niet mogelijk. Hij bedacht een schrander middel. Van zijne vesting tot de haven liet hij eene reusachtige houten brug leggen, twee uren lang, en de planken met vet besmeren. 's Nachts werden door zijne soldaten 70
Ook deze schilderij is door een venster in drie deelen gesplitst. Niet alleen door de dramatische levendigheid en de aangrijpende waarheid der voorstelling, maar vooral door het prachtige en schitterende koloriet, behoort deze fresko tot Raphaëls beste werken. Aan de zaal, naar Heliodorus genoemd, grenst die van Constantijn, de eerste, die de bezoeker uit de Loges komende, binnentreedt.
Deze schilderijen hebben dus alle betrekking op de zegepraal der kerk, vooral ook door de hulp en ondersteuning van haar genegen vorsten. Vandaar dat in deze zelfde zaal de beeltenissen voorkomen van zes beschermheeren der kerk; Constantijn de Groote, Karel de Groote, Godfried van Bouillon, Astolph, Ferdinand de Katholieke en keizer Lotharius.
De hertogin meende, dat Constantijn dit deed om harentwil en niet uit liefde voor de donna, en zeide, dat het haar zeer naar den zin was, indien hij het werkelijk zoo deed, dat de hertog nooit zou weten, dat zij er in had toegestemd, waar Constantijn ten volle voor instond. De hertogin stemde er in toe, dat hij deed, wat hij het geschiktst achtte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek