Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Mijn geest heeft het opgenomen als een momentopname van een ontploffing. En levend is ook gebleven, het grootsche gevoel van bewondering. Nu nog is het me, of ik toen getuige ben geweest van iets zeldzaams in de menschenwereld: de zichzelf en alles vergetende reddingsdrift. Een brandweerman, die in den vuurpoel springt om een kind te redden. Die jongen was een held.
Daar had hij feitelijk geen physiek voor. Bakker worden? brandweerman? Heel goed. Maar, zouden ze hem aannemen? Ach, neen, in dergelijke beroepen werd hij niet toegelaten. Maar het was toch te gek, zie je, te gek, dat Max zoo maar kalm hier zat te verhongeren. Iets móest er gebeuren. Goed gezegd, maar wat? Zijn vrienden konden hem niet helpen.
Want het vuur voortwoelend, had de voorzij der huisjes, náást de poort aangetast. Eerst lichtte het zwak in de kamer, alsof iemand met 'n lamp binnen kwam en wat zocht, dan bij een klagende juiling van den wind stiet een krommende, watelende vlam de benedenruiten stuk. Ineens gruizelden de glazen, belekte een krimpende vlam het kozijn. En er gebeurde iets, dat de jongens verstomde, dat ze huilrig benepen dee kijken. De menschen die gevlucht waren, hadden een lompen, grof-pootigen hond achtergelaten. 't Dier half gesmoord door den rook, stak z'n kop door de ruit, trachtte zich op te trekken. Een brandweerman, begaan met 't gejenk en gehuil, zette 'n ladder tegen 't kozijn, sloeg z'n hand aan 't nekvel, greep, week terug. 't Dier, gepijnigd door 't den vloer doorknagend vuur, beet naar den vreemde, glee terug. En toen 'n straal op 't vlammend gerinkel gericht werd, schrilde dezelfde rauwe, huiveringwekkende gil van str
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek