Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 september 2025
Den 13den November scheen het oogenblik gekomen te zijn, om met de voorbereidende proefnemingen tot opwekking der verstandelijke vermogens van mevrouw Bathory door eene langzame en nagenoeg onmerkbare opklimming te beginnen. Zoo omstreeks zeven uur des avonds nam Maria Ferrato, die daarbij door Borik bijgestaan werd, de weduwe onder den arm en bracht haar buiten het Stadhuis.
Daaromtrent, Maria, heb ik nog niet alle hoop opgegeven. Met de middelen, waarover dokter Antekirrt te beschikken heeft, moet den een of anderen dag het oord ontdekt worden, waarheen Borik bij het verlaten van Ragusa mevrouw Bathory vervoerd heeft." "Die hoop koester ik ook, Luigi, maar..." Hier zweeg het meisje als ware zij beschroomd. "Maar, wat? Nu, spreek op, zusjelief.
Sedert zijne moeder, in gezelschap van den ouden Borik, die haar eenige steun was, spoorloos verdwenen was, had eene ware wanhoop, die zich ieder uur, iedere minuut deed gevoelen, zich van Piet Bathory meester gemaakt. Zichtbaar leed hij daaronder.
Zes weken later keerde zij in gezelschap van Borik naar Ragusa terug, om de laatste hand aan de regeling harer zaken te leggen, en toen zij in de Marinella-straat aankwam, vond zij een brief, die in de bus van het huis gestoken was. Bij het lezen van dien brief was het reeds alsof hare geestvermogens geschokt werden.
"Waarom ging zij naar het hôtel Toronthal?" herhaalde de jonge man, die den ouden dienaar met een verbijsterd oog aanzag, alsof hij niets van het gesprokene begreep. "Wat had mijne moeder in Gods naam daar te doen?" "Zij wenschte waarschijnlijk mijnheer Toronthal te spreken," antwoordde Borik. "Wat had zij toch met mijnheer Toronthal te maken?" vroeg de jonge man afgetrokken... "Maar... verder?
"Dat God u dezen brief toch in handen voere!... Ik ben reeds zeer bejaard!... Ik kan sterven.... Dan zal zij alleen op de wereld zijn!... Och, heb medelijden met de laatste dagen van mevrouw Bathory!... Zij is gedurende haar geheele leven zoo zeer beproefd geweest!... Kom haar te hulp! Dat is de bede van Uwen ootmoedigen dienaar Borik."
Zonder dat daarop in 't bijzonder gewezen behoeft te worden, zal de lezer beseffen, welke gewaarwordingen, welke angsten het hart van Piet Bathory bestormden. Hij wist thans waar zijne moeder was, hij ging naar haar toe!... Maar waarom had Borik haar zoo onverwachts en zoo spoedig uit Ragusa weggevoerd en dat nog wel om haar naar dat verre kustland van Tunis te brengen?
Dokter Antekirrt riep de hulp in van Borik en van Pescadospunt, om de plaatselijke gesteldheid van het kerkhof te Ragusa en den vorm van het gedenkteeken, hetwelk op den grafkelder der familie Bathory stond, met genoegzame nauwkeurigheid weer te geven.
Maar Borik wist niet, waar de dokter zich gewoonlijk ophield. Hij schreef evenwel, en de brief, die zulk een hartverscheurenden wanhoopskreet inhield, had hij aan de goede zorgen van de Voorzienigheid toevertrouwd. Het schijnt, dat de Voorzienigheid nog al goed den dienst der posterij uitoefent, daar de brief, in weerwil van alles, aan zijn adres terecht gekomen was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek