Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Ze lag aangekleed op de gestikte, gestopte deken, languit, op 'r rug. De armen van 't kussen gegleden, slapten wijduit, als in kruisiging, 'r Borst zwakte op en neer. Ze moest wel diep-vermoeid in slaap zijn geraakt, zoo rustig bewoog 't ademgeluid, zoo wit bleekte 'r gezichtje in 't bijtend zwart van 't haar.
De storm scheen gedaan, maar de nacht bleef zwart en de weg was niet meer dan vage, eindelooze bleekte, die zich verloor naar den horizon toe... Eindelijk, tegen den eersten schijn van den nieuwen morgen, zag ik, ginds, als een pleisterplaats. Ja, gelukkig: het was de posthalte, bij den vijf-en-twintigsten mijlpaal. Er was een herberg; ik zag het gedoe der stalling voor de postbuffels.
Maar ze zei niets. Ze wachtte. Hij sprak: Zijt ge nu voldaan, lieve? Ze wachtte tot hij haar de groote werkzaal zou toogen. Ze was veerdig voor alle verwonderingen en ze bleef staan, roerloos en pal. In de halve duisternisse klaarde sterkelijk op hare matte bleekte. Ameye boog langzaam zijn hoofd en zonk weg in verre gepeins. Geen minste gerucht bewoog. Op het schouwblad rustte een dood uurwerk.
Nu Eline's oogen gesloten waren, zou het, zonder de zware ademhaling, die de fletse lippen overtoog, mevrouw hebben toegeschenen, dat Eline gestorven ware. De wasachtige gele bleekte van dat ingevallen gelaat was als een doodskleur.... Eline sliep en het werd killer. Mevrouw zag naar de kachel om; er was geen vuur meer te bespeuren.
Onrustig schuivend in 't zwellen en builen van blazende wolkjes, bleekte de zilverlijnige maansikkel, rumoerig beslagen door 't schuimend geklots van pluizen en takken. Er was eene doffe, zwaar-tredende stilte van wind en takken-verzet, van geruchten en roepingen die tot den nacht en de verlatenheid schenen te behooren.
Haar roomgele nachtjapon bleekte roerloos op tegen de gulden verve van de met lichten kant overwalmde sargie. Ze kwam nu, zwaar-tredend op hem af, vatte zijn arm, wilde hem dwingen op te kijken. Haar boezem zwol sterk en vlug. Nee, zei ze, nee, Ernest, dat meent ge niet! .... Waarom zou ik het niet meenen? Het is toch de waarheid. Hij snauwde haar toe, om er gauw van af te zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek