Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
In Oostenrijk ging men nog verder: daar werd in 1895 eene nieuwe bepaling in de wet op het auteursrecht opgenomen, die het gebruik van muziekstukken voor mechanische instrumenten volkomen vrijlaat; in de uiteenzetting der motieven werd deze bepaling aangeprezen als een middel om de Oostenrijksche industrie van muziekinstrumenten te steunen in de concurrentie met de buitenlandsche.
Zijn de ouders binnen twee weken niet verschenen, dan gold dit voor toestemming; kwamen zij en was de rechter het met hunne bezwaren eens, dan was er geen appel of reformatie, gelijk de desbetreffende bepaling van 1597 in 1663 werd vernieuwd. Natuurlijk kwam het ook voor, dat de rechter het niet met hen eens was en dan mochten de geboden voortgang hebben.
't Zijn dus uitsluitend sancties van bepalingen van administratief-rechterlijk karakter en inzooverre gaat art. 48 de perken dezer wet te buiten; deze bepaling behoord onder de "eigenlijke strafwetten" gerangschikt te worden. Deze wet vordert een verlof voor de oprichting van emigratiekantoren en voor de medewerking als agent daaraan.
Wil hij dat niet uitstaan, dan moet hij zich tot zijne burgtmaagd wenden, of hij in de ijzer- of tinlanden mag werken, tot dat zijne schuld voldaan is volgens de algemeene bepaling. Wanneer iemand gevonden wordt zoo boos, dat hij een Fries dood slaat, dan moet hij dat met zijn lijf betalen.
Onder deze strafbepaling valt de placeur; doch het artikel is veel ruimer gesteld, zoodat het ook treft feiten, die in veel mindere mate ingrijpen in de samenleving en in de rechtssfeer van den individu. Voor de bepaling der straf wordt evenwel geen onderscheid gemaakt.
Deze bepaling zou practisch ongeveer dezelfde gevolgen hebben gehad, indien als subjecten van het auteursrecht eenvoudig waren aangewezen zooals in art. 1 van onze tegenwoordige wet "de auteur en zijne rechtverkrijgenden." Het verschil ligt echter niet alleen in de meer omslachtige formuleering.
De voornaamste bepalingen waren te vinden in de Décret-Loi des 19-24 Juillet 1793. Deze bepaling werd door een, eveneens hier te lande executoir verklaard Keizerlijk Decreet van 1810 in dier voege aangevuld, dat de weduwe van den auteur gedurende haar leven, en zijne kinderen tot twintig jaar na den dood huns vaders van de bescherming zouden genieten.
Om dat doel te bereiken, zonder de Regeering op kosten te jagen voor graveeren, druk, papier en inkt, werd de bepaling uitgevaardigd, dat ieder, die in het bezit was van "wettig betaalmiddel" papiergeld, deze biljetten in twee gelijke helften mocht knippen en die beide stukken papier zouden dan elk afzonderlijk weer een wettig betaalmiddel zijn voor het volle bedrag, dat het heele biljet tevoren vertegenwoordigd had.
In deze lijn voortgaande zou men evengoed als vereischte kunnen stellen, dat de letters en cliché's, waarvan men zich bij het drukken bedient, in het land moeten zijn vervaardigd, zooals in de Vereenigde Staten is voorgeschreven. Deze Amerikaansche bepaling, de zoogenaamde manufacturing clause, wordt echter terecht door bijna alle schrijvers over auteursrecht ten scherpste afgekeurd.
Ik meen echter, dat de bepaling, ook al mist zij bindende kracht, wel haar nut heeft. Nu men het eenmaal in beginsel over één termijn eens bleek te kunnen worden, was het m. i. zeer goed gezien daarvan ook in den tekst der Conventie te doen blijken. De termijn van vijftig jaar na den dood des auteurs, die al in de meeste Verbondslanden gold, is nu de officieele geworden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek