United States or British Virgin Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het kostte den djighite en Abbas vrij veel moeite, om hun het doel onzer reis uit te leggen, en hen te overtuigen, dat wij niet het geringste kwaad in den zin hadden. Den geheelen middag werd ons kamp druk bezocht door het mannelijk element van de kolonie, en al spoedig werden wij met broederlijke hartelijkheid behandeld.
Maar de geweren zitten in hun étui's, de patronen in hun doozen, en daar de Abbas Pacha ondertusschen verder gaat, is de krokodil al uit het gezicht verdwenen, eer wij gedaan hebben met het roepen om de geweren. Die luie krokodil heeft in ons bloedige instincten wakker gemaakt, en we brengen den geheelen morgen door met het in orde brengen van wapens en munitie.
De muildieren, door een lofwaardigen ijver gedreven, trachten elkander in te halen, loopen in schuine richting, bijten hier, duwen daar, en bedienen zich zoo handig van hunne vracht als van eene wigge, dat men het grootste gevaar loopt, door de kisten en balen gewond of gekneusd te worden. Wij nemen onzen intrek in eene fraaie karavanserai, onder Shâh Abbas gebouwd.
Dezen avond is hij er al tweemaal geweest met iets gewichtigs in zijn houding; hij is weer naar zijn vertrekken gegaan, en daar brengt zijn stem door de muren heen den klank van een twist tot mij, van een grooten toorn; langen tijd gaat hij aan als een woedende; dan op eens is alles stil, en hij komt weer onder den doorgang bij mij zitten, om van de melk te proeven, die Abbas voor mij laat koken met een kruid, dat wel wat op thijm lijkt of op lavendel, en waarvan hij, als alle Marokkanen, veel houdt.
Kerim-Khan is te Shiraz even beroemd en populair als Shah Abbas te Ispahan; als ik een of ander monumentaal gebouw in het oog krijg, vraag ik maar niet eens meer naar den naam van den stichter: op al dergelijke vragen krijg ik onveranderlijk hetzelfde antwoord: de Vakil. Ongelukkig zijn al deze gebouwen erg gescheurd door de herhaalde aardbevingen.
De reis van veertien dagen, die wij deden aan boord van de Abbas Pacha was interessant en prettig, en de volgende opmerkingen zullen daar maar een flauw denkbeeld van kunnen geven. 9 Februari 1905. Wij hebben Khartoem gisteren morgen verlaten, en we zijn allen verrukt over het begin onzer reis.
Wat de zwakheid van Tewfik verdragen had, was met hem ten einde, en Abbas Hilmi wist van den eersten dag af, zich voor te doen als de souverein en zich als zoodanig te doen eerbiedigen.
Door dat voortdurende te paard zitten, de snelle stofwisseling en de opwekkende berglucht krijgt men een verslindenden honger, en als 't etensuur aanbreekt, zijn wij maar al te blij, dat we mogen aanvallen op wat Abbas ons voorzet. Als we maar iets te eten krijgen, en vooral genoeg, dan is het goed. De hoeveelheid is het eenige, waarop het aankomt.
Deze dam, door Shâh Abbas gemaakt, is onderloopsch geworden, en de prins zou het werk weder willen in orde maken, om zoodoende de opbrengst te vermeerderen van de provincie, waarvan hij gouverneur is. Vergezeld van zijn adjudant, den generaal Abbas-Koely Khan, vertrekken wij naar Teheran.
Aan de noordzijde bevindt zich een langwerpige vijver, aan welks uiteinde eenige marmeren trappen naar het overdekte terras voor het paleis voeren. Het paviljoen is door Shâh Hoesein gebouwd op de plek, waar een paleis van Shâh Abbas stond, dat ter gelegenheid van een feest in brand geraakte en in de asch werd gelegd.
Woord Van De Dag