Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 8 juni 2025


Bij het naderen der schepen, waren twee kano's hun te gemoet geroeid, doch toen Columbus de zeilen liet strijken en de ankers liet vallen, namen ze de vlucht. Zoodra men aanwal was, werd het land op de gebruikelijke wijze in bezit genomen, en door Columbus »Juana« genoemd. Thans draagt het den naam van Cuba.

Men ging aanwal en vond er achter de rotsen, die den oever omzoomden, eene groote vlakte met bosschen overdekt, doch hier en daar afgewisseld met uitgestrekte, eentonige heidevelden. Leif noemde dit land, om die groote vlakten, Helluland, omdat het als een vlakke steen was, en het woord »hella« ook »vlakke steen« beduidde.

Bij het inleveren der schatting kreeg men eene koperen medaille, die om den hals moest gedragen worden, en wie zonder die medaille gevonden werd, werd in de gevangenis gezet of moest boete betalen. Is het te verwonderen, dat de arme inboorlingen het oogenblik verwenschten, waarop de »Blanke zonen des hemels« den eersten voet aanwal zett'en?

Zoodra hij nu voelde, dat de wonde van den pijl, die zeker vergiftigd was, zijn' dood ten gevolge zou hebben, beval hij, dat men hem naar dat land brengen zou, en zoodra hij er voet aanwal gezet had, sprak hij zacht: »Het is wel een voorspellend woord geweest toen ik zeide, dat ik hier een huis zou willen bouwen om er te wonen. Thans z

Een oorverdoovend krijgsgeschreeuw der Indianen weerklonk langs den oever, doch de Spanjaarden schoten hunne kruisbogen af, wondden verscheidene vijanden, stapten aanwal en vielen den troep aan. Tegen de Europeesche wapenen waren de verdedigers van hun land niet bestand, en toen men ten slotte een' bloedhond op hen aanhitste, werd de vlucht algemeen.

Toen de Kazike het Admiraalsschip verlaten had, bleven de Spanjaarden in een soort van besluiteloosheid ook aanboord, en toen ze den volgenden morgen aanwal gingen, bemerkten ze onder de inboorlingen, die zich vertoonden, volstrekt niets van de hartelijkheid, die Columbus zoo hoog geprezen had. Er was blijkbaar te veel gebeurd, dat den eenvoudigen Indianen vrees voor de Spanjaarden inboezemde.

Op dien langen tocht had hij wel telkens land gezien, doch daar het niet overeenkwam met hetgeen men hem op IJsland ervan verteld had, was hij er niet aanwal gegaan, niettegenstaande zijn volk graag gewild had. Hoewel Vader Heerjolf zich vrij goed ingericht had, beviel het onzen Bjarni al heel weinig in dat land, en sprak hij ervan om weer zoo spoedig mogelijk naar Noorwegen terug te keeren.

Een Zeekoning, Earl of Jarl, was dus niet veel anders dan een rooverhoofdman ter zee, die er roem op droeg, den drinkhoorn nooit aan den huiselijken haard, maar steeds aanboord geledigd te hebben, en die liever onder de berookte balken van zijn klein, maar sterk vaartuig sliep, dan aanwal, onder een gezellig huisdak.

Het kan echter zijn, dat Bjarni nog andere redenen had om niet hier te blijven, want iedereen vond het verkeerd van hem gedaan, dat hij in die landen niet aanwal gegaan was. Blijkbaar waren deze streken immers veel vruchtbaarder dan Groenland?

Bjarni had zuidelijker evenwel nog andere landen gezien, en daarom beval Leif het anker te lichten, en verder te stevenen. Na eenigen tijd zag men weer land, en daar aanwal gegaan, scheen het heele land niets anders te zijn dan een groot bosch. Om deze reden noemde Leif het »Waldland«. Op de kaart vindt ge het tegenwoordig geteekend, als een schier-eiland met den naam van Nieuw-Schotland.

Woord Van De Dag

innewaerts

Anderen Op Zoek