Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Toen naderde, met vasten tred en opgeheven hoofd, eene frissche jonge maagd de papieren mijter op de golvende lokken, om de slanke leden het gevlamde kleed. =Mijne= dochter, verstaat ge? =mijn= éénig overgebleven kind! »Ten vure met de ketterin!" schreeuwde het volk: »ten vure!".... En ik, hare moeder, hare aanklaagster ik smeekte niet voor haar, ik dekte haar niet met mijn lichaam tegen den beul en zijne fakkel. »Bekeer u!" maande ik haar. »Nooit!" was haar antwoord: »ik kan sterven zoo goed als mijn vader!" »Sterf dan!" riep ik »en door =mij=, opdat dit allerzwaarste wee om der waarheid wille u misschien genade doe erlangen!".... Met deze hand, ziet ge? heb ik den beul de spaan uit de vuist gerukt; met deze hand heb ik den brand gestoken in het stroo.
Toen Charmion eindelijk naar haar toekwam om haar toe te spreken, was het reeds te laat, want de vertoornde Koningin had haar den rug toegekeerd en Iras toegeroepen: »Zij moet op de Lochias blijven. Haar schuld is bewezen; doch het komt de beleedigde partij, de aanklaagster, niet toe haar vonnis uit te spreken. Dat blijft overgelaten aan den rechter, in wiens handen wij haar stelden."
Maar dat was nog niet alles, hij greep den schuldige en bracht hem voor den rechter tegelijk met de aanklaagster, die, niettegenstaande haar gehavende kleeding, zelve straf voor deze aanranding wilde gaan vragen. De rechter hoorde haar aan en na haar nauwlettend te hebben gadegeslagen, oordeelde hij, dat de beschuldigde geen genade kon erlangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek