Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 28 Σεπτεμβρίου 2025
Τωόντι οι Ελληνες, οι οποίοι πρότερον ενόμιζον την πόλιν εξηντλημένην εκ του πολέμου, εσχημάτισαν περί της δυνάμεως της ιδέαν καλυτέραν βλέποντες την μεγαλοπρέπειάν μου εις τους Ολυμπιακούς αγώνας, διότι εις μεν τον αγώνα κατεβίβασα επτά άρματα, όσα ουδείς μέχρι τούδε ιδιώτης πρότερον, ενίκησα δε όχι μόνον πρώτος αλλά και δεύτερος και τέταρτος, και ανέπτυξα εις όλα μεγαλοπρέπειαν αξίαν της νίκης μου.
Και γενικώς δε εις την πόλιν να φροντίζουν διά την καθαριότητα και πώς κανείς ιδιώτης να μη θέτη χείρα ούτε εις κανέν οικοδόμημα ούτε εις καμμίαν διοχέτευσιν της πόλεως, και εν γένει αυτοί πρέπει να φροντίζουν διά την καλήν διοχέτευσιν των υδάτων της βροχής και δι' όσα είναι πρέπον να γίνουν εντός της πόλεως και εκτός αυτής.
Είναι δε ανοικταί, διά να ρέουν αι δύο αυταί πηγαί, και όστις μεν αντλεί από όπου πρέπει και όταν και όσον πρέπει γίνεται ευτυχής, αδιαφόρως είτε πόλις είναι αυτή είτε ιδιώτης είτε οποιονδήποτε ζώον, όστις όμως αντλεί χωρίς μέθοδον και συγχρόνως παρακαίρως θα έχη την αντίθετον ζωήν από εκείνον.
Αυτός ο βασιλεύς είχε δύο υιούς, και ο μεν πρώτος ωνομάζετο Αϊδήν, ο δε δεύτερος Σχαζηνάν. Μετά τον θάνατον του πατρός των έλαβε τον θρόνον της βασιλείας ο πρώτος υιός Αϊδήν, ως διάδοχος κατά τους νόμους του βασιλείου· ο δε δεύτερος έμεινεν άμοιρος και έζη ως ιδιώτης και δούλος υπήκοος του αδελφού του.
Λέγουσι δε ότι ο Άμασις, και ότε ακόμη ήτο απλούς ιδιώτης, ηγάπα πολύ να πίνη, να αστειεύεται, και ουδεμίαν κλίσιν είχε προς τα σπουδαία πράγματα. Όταν δε πίνων και τρυφών εξήντλει όσα είχε, τότε περιερχόμενος έκλεπτε.
Λοιπόν ας ορισθή ο εξής νόμος περί φαρμακεύσεων. Όστις φαρμακεύση κάποιον δια να βλάψη όχι θανασίμως ούτε αυτόν ούτε κανένα από τους ιδικούς του ανθρώπους, τα δε βοσκήματά του ή τα μελίσσια τα βλάψη είτε αλλέως πως είτε θανασίμως, εάν μεν είναι ιατρός και καταδικασθή δια φαρμάκευσιν, ας τιμωρηθή διά θανάτου, εάν δε ιδιώτης, ας ορίση δι' αυτόν το δικαστήριον τι πρέπει να πάθη ή να πληρώση.
Διότι εκείνο που πρέπει να κυριαρχή δι' όλου του βίου εις τους ανθρώπους τους θέλοντας να ζήσουν καλώς, αυτό ούτε η συγγένεια, ούτε αι τιμαί, ούτε ο πλούτος, ούτε κανέν άλλο πράγμα ημπορεί να εμπνεύση τόσον όσον ο έρως — θέλω να ειπώ το αίσθημα της αισχύνης μεν διά τα αισχρά, της φιλοτιμίας δε προς τα καλά. Διότι χωρίς αυτά ούτε πόλις ούτε ιδιώτης είνε δυνατόν να κατορθώση έργα μεγάλα και καλά.
Έπειτα, χωρίς να διακόψη τον λόγον του, προσέθηκεν ότι το ίδιον συνέβη και εις αυτόν, ότι εάν κατ' αρχάς έζησεν ως ιδιώτης, εγένετο όμως βασιλεύς των και καθήκον των ήτο να τον τιμώσι και να τον σέβωνται. Τοιουτοτρόπως λοιπόν προσείλκυσε τους Αιγυπτίους τόσον ώστε έκρινον ότι έπρεπε να υποτάσσωνται.
Το εξής. Εάν δι' ένα ιατρόν από τους εργαζομένους εις το κοινόν είναι κανείς ικανός να τον συμβουλεύη, ιδιώτης αυτός, άραγε δεν είναι ανάγκη να του αποδώσωμεν το ίδιον όνομα της τέχνης, την οποίαν έχει αυτός τον οποίον συμβουλεύει; Νέος Σωκράτης. Μάλιστα. Ξένος.
Και λοιπόν ούτω πως η συζήτησις περί της αρετής ημπορεί να σωθή με την παραδοχήν ότι ημείς είμεθα θαυματουργήματα, και το να γινώμεθα κύριοι ή υποχείριοι του εαυτού μας θα εγίνετο κάπως σαφέστερον τι θέλει να ειπή, και ότι από μίαν πόλιν και από ένα ιδιώτην ο μεν ιδιώτης πρέπει να λάβη μέσα του λόγον αληθή περί τούτων των έλξεων και να ζη υπακούων εις αυτόν, η δε πόλις ή από κανένα θεόν ή από αυτόν ο οποίος ενόησε αυτά να παραλάβη τον λόγον, και, αφού τον θεσπίση ως νόμον, να συναλλάσσεται και με τον εαυτόν της και με τας άλλας πόλεις.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν