United States or Gabon ? Vote for the TOP Country of the Week !


Η κάθε εντύπωσίς του τον πολιορκεί στενώς και τον ωθεί εις εκδήλωσιν. Η Φύσις με τας ποικίλας εικόνας της, ο βίος με όλας τας λεπτομερείας του, ο εαυτός του με τα αισθήματά του και τας περιπετείας του, οι άλλοι με τα αισθήματά των και τας ποικίλας σχέσεις των, αι μελέται του με τας εντυπώσεις των.

Ούτως η μεν αίσθησις κινείται από τούτων των εκτός πραγμάτων, ενώ εν τη αναμνήσει η κίνησις γίνεται απ' αυτής της ψυχής προς τους ερεθισμούς ή τας εντυπώσεις τας διαμένουσας εν τοις αισθητηρίοις . O δε νους φαίνεται ότι είναι ουσία τις, ήτις γενάται εις την ψυχήν και δεν φθείρεται• διότι άλλως θα εφθείρετο προ πάντων υπό της κατά το γήρας εξασθενήσεως.

Ο μόνος σκοπός του είναι να εκθέση τις δικές του εντυπώσεις. Γι' αυτόν ζωγραφίζονται οι εικόνες, γράφονται τα βιβλία και σκαλίζονται τα μάρμαρα σε μορφές. ΕΡΝΕΣΤΟΣ. — Θαρρώ πως άκουγα κάποιαν άλλη θεωρία για την Κριτική.

Ουδέποτε ίσως σύγχρονοι εντυπώσεις ακοής και οράσεως ευρέθησαν τόσον σύμφωνοι, τόσον αρμονικαί προς αλλήλας, όσον η φωνή και το βλέμμα εκείνο της Μάσιγγας.

Ωσάν να ζητή κάποιον . . . Την εσπέραν εκείνην ήτο η σειρά του ιατρού να μας διηγηθή την ιστορίαν, την οποίαν τοσάκις μας είχεν υποσχεθή και την οποίαν ανυπομόνως ανεμέναμεν. Και ήρχισεν ως εξής. «Μία, και αυτή από τας εντυπώσεις της παιδικής ηλικίας μου· μία από τας αναμνήσεις, οπού αποτυπόνονται βαθειά εις το μνημονικόν του ανθρώπου και οπού δεν εξαλείφονται και χίλια χρόνια αν ήθελε ζήση ένας.

Το εναντίον δε συμβαίνει εις τας εναντίας τούτων εντυπώσεις. Διότι ουδεμία υπάρχει βία ούτε εις την διαστολήν ούτε εις την συ- στολήν της όψεως.

Αυτά είπ' ο Δεληγιάννης, και με θόρυβον εκτύπα Και εκύτταζ' ολοένα απ' της κλειδωνιάς την τρύπα, Για να ίδη, εάν όσα μετά τόλμης είπε τόσης Επροξένησαν στον Βίσμαρκ και τους άλλους εντυπώσεις. Και τωόντ' οι διπλωμάται, άμα ήκουσαν αυτή Την μεγάλη ρητορεία, τους επήγε ριπιτί.

Άρα γε λοιπόν, Σιμμία, είπεν ο Σωκράτης, τα πράγματα είναι έτσι δι' ημάς; Εάν μεν δηλαδή εκείνα τα πράγματα τα οποία έχομεν πάντοτε εις το στόμα μας υπάρχωσι πραγματικώς, και κανέν ωραίον δηλαδή και κανέν αγαθόν και όλη η τοιαύτη ουσία και αναφέρωμεν εις αυτήν όλας τας εντυπώσεις οπού προέρχονται από τας αισθήσεις και η οποία ουσία υπήρχε προτήτερα ανευρίσκοντες αυτήν ότι ήτο ιδική μας, και εάν παραβάλωμεν με εκείνην τας εντυπώσεις ταύτας, είναι απαραίτητον όπως αυτά τα πράγματα υπάρχωσιν, έτσι και η ψυχή μας να υπάρχη και προτού ημείς να γεννηθώμεν εάν δε ταύτα τα πράγματα δεν υπάρχωσιν, αυτός ο λόγος μου θα ήτον ανωφελής; Άρα γε δεν είναι έτσι, και δεν είναι εξ ίσου απαραίτητον και αυτά να υπάρχουν και αι ψυχαί μας να έχουν υπάρξει, προτού να υπάρξωμεν και ημείς, και ότι, αν τα πράγματα ταύτα δεν υπήρχον, και αι ψυχαί μας επίσης δεν υπήρχον;

Ο Τιγγελίνος εδάγκασε τα χείλη, ιδών προσερχόμενον τον Πετρώνιον όπως παραστή εις την ανάγνωσιν της «Τρωάδος» του Καίσαρος, καθότι εγνώριζε καλά, ότι νέον στάδιον ηνοίγετο εις τον Πετρώνιον διά του ποιήματος τούτου. Τω όντι, κατά την ανάγνωσιν, ο Νέρων εκ συνήθειας έστρεφε τους οφθαλμούς προς τον Πετρώνιον, ζητών να διακρίνη επί του προσώπου του τας εντυπώσεις.

Εις τα διηγήματα αυτά, εντυπώσεις και αναμνήσεις των παιδικών χρόνων, της νεανικής ηλικίας, ως είδος τι οικογενειακών απομνημονευμάτων, το πρόσωπον του συγγραφέως, εξερχόμενον επί της σκηνής, διαδραματίζει ουσιώδες μέρος· διά τούτο και η αλήθεια αυτών έχει τι το οικείον και το ψηλαφητόν, το αρρήτως ειλικρινές, το προκαλούν ευθύς εξ αρχής την εμπιστοσύνην, το επιτείνον την συγκίνησιν». Και καθώς τότε προχωρούσα καταγράφοντας την εντύπωσή μου από το βιζυηνικό διήγημα, μόλις άγγιζα μια σύγκριση μεταξύ της τέχνης δυο άλλων, ανάμεσα στους πρώτους, διηγηματογράφων μας· τον Παπαδιαμάντη τον ωνόμαζα ειδυλλιακό, ηρωικό τον Καρκαβίτσα και δραματικό το Βιζυηνό.