United States or Jersey ? Vote for the TOP Country of the Week !


Πάντες αγρυπνούσιν. Οι ναύται, γυμνόποδες, ίστανται ένθεν και ένθεν παρά τα μαντάρια, έτοιμοι εις πάσαν διαταγήν.

Η διάταξις του εν Αθήναις θεάτρου επέτρεψε την ανύψωσιν των Ευμενίδων από της ορχήστρας, ένθεν αι δρακοντόμαλλοι κεφαλαί των, προβάλλουσαι βαθμηδόν, ήσαν οραταί εις μόνους τους θεατάς και τον Ορέστην, ουχί δε εις τον χορόν·

Μεγάλη έκτασις ληίων και ασταχύων μας περιβάλλει πέριξ, και τα αναρίθμητα λαμπρά άνθη ανθούσι πολύ πλουσιώτερα ή εις τα ημέτερα κλίματα. Η οδός εφ' ης ιστάμεθα φέρει προς την ακτήν, ένθεν δε ένθεν προς την λίμνην της Γαλιλαίας.

Φοβηθέντες δε οι Πλαταιείς μήπως ουδέ διά του τρόπου τούτου δυνηθούν να ανθέξουν ολίγοι εναντίον πολλών εφεύρον, ακόμη και το εξής μέσον· την μεν εργασίαν του μεγάλου οικοδομήματος, το οποίον υψώνετο απέναντι του προχώματος έπαυσαν, ένθεν δε και ένθεν αυτού, αρχίζοντες από το εσωτερικόν μέρος του μικρού τείχους μέχρι της πόλεως, έκτισαν δεύτερον τείχος μηνοειδές, όπως εν περιπτώσει κατά την οποίαν ήθελε κυριευθή το μέγα τείχος ανθέξη το δεύτερον τούτο, και οι εχθροί αναγκασθούν να εγείρουν δεύτερον πρόχωμα εναντίον του νέου τούτου οικοδομήματος, προχωρούντες δε εντός και διπλασίους κόπους να υποστούν και να περιέλθουν εις πλειοτέραν αμηχανίαν.

Αλλ' η κεφαλή ολισθαίνουσα εκ του βάρους και του σχήματος κατέπιπτε πολλάκις και τότε εξήπτετο έρις περί αλώσεως αυτής ένθεν μεν αντιποιουμένων πάντων των αλβανών, ένθεν δε μόνου του Σάκου.

Είπεν ο πλοίαρχος κ' επαραμέρισε την ένθεν κ' ένθεν του στόματός του επικολλημένην δασείαν και ψιλήν, ως διά να γελάση ελεύθερα. Ο Γιαννάκης ήτο νεανίας, μόλις δεκαοκταετής.

Ένθεν και ένθεν δύο μαύραι ακταί χθαμαλαί διεκρίνοντο, κολοβαί εις το σκότος της νυκτός, χάνουσαι και το μικρόν των ύψος.

Καταπράσινοι αμπελώνες απόκρυφοι και πολυάριθμοι ανεμόμυλοι καταφανείς ένθεν και ένθεν της κώμης, συσσωρευμένης παρά τον αλίμενον αιγιαλόν. Μικρά καϊκάκια την συντροφεύουν αρόδο ιστάμενα. Έμπροσθέν της εκτείνεται του Ελλησπόντου η μεγαλοπρεπής είσοδος με το Σιτίλ Μπαχάρ το παμπάλαιον φρούριον.

Ο Μάκβεθ δεν είναι φύσει ούτε τοσούτω μιαρός κακούργος, ώστε να προκαλέση αφ' εαυτού και να προλάβη τον πειρασμόν, ούτε άγιός τις, όστις υποκύπτει άκων εις την εκ του Άδου πίεσιν. Είνε άνθρωπος, ό εστι μίγμα αγαθού και πονηρού, το δε πονηρόν βαθμηδόν νικά εν αυτώ και υπερέχει. Ένθεν μεν ο χαρακτήρ αυτού παρίσταται φυσικός και πλήρης αληθείας, η δ' εξιστόρησις των πράξεών του ενδιαφέρει ημάς.

Ο γονός εξερχομένος πρώτην φοράν εις το φως της ημέρας πλανάται προς ολίγον ένθεν κακείθεν και προσκολλάται μετά ταύτα επί τινος αποτόμου πέτρας, ή κάθηται επί κλαδίσκου τινός δένδρου.