United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !
't Gemoed was hum te vol. Daor stund ie veur mij en ik tilde hum in de heugte en zee: »hoe is 't jong?" en hij zee: »bestig en de groetenisse van moeder" en toe wees hij mij op zien bokse, an de regtse kaante van 't lief. Ik kun niet begriepen wat ie meende en toe zee ie: »vuel is vaoder!" Dat deek en wat zat daor? Mien allosie.
Endeliek endeliek, daor lag 't loeg, onder an de lucht, an 't entien van de eerde. An de boome kon ik weten waor ieder zien hoes lag en oet de schörstien van 't miene kwamp rook. Jaaije kookte zeker 't koffie-water. Ik kwam al naoder en naoder. Wat gluep daor tussen die beide eiken deur? Och God, 't is Geert, mien jonge. Daor kwam ie anhuppelen. Hij wol roepen: vaoder! maor ie kon niet.
Ze wol wel laggen en ze wol 't wel laoten. »Hie weet niet beter," flusterde de vaoder zien oldste in, maor ik heurde 't en zee: »ik stao net zoo goed op mien ponteneur as ie, met jou eeuwigdurende in alle liniën verarvende beklemminge. Ik hebbe mien eigen spul en daor komt nums wat van toe en daor hef nums wat op.
Vaôder moge zooveel hum wil, spreken van zijn ongelijkelijke Mevrouw van Nassau, ik zeg maôr, dat onze lieve Freule van Sonheuvel gaôr zoo goed is." "Woont uw vader bij de Gravin van Nassau?" vroeg de jonkvrouw met eenige bevreemding: "dat heb ik nooit geweten." "Dat is te zeggen, Elskes vaôder, Feurich, die dient er als koetsier."
Men gunk er nog al ordentelijk in en ik kreeg een beste plaotse tusschen twee plattelandsche Grönninger juffers, met golden ooriezers en rooije wangen en met haanse an. De vaoder zat an de van der handsche kante, naost de oldste 't was een man met een gruene jasse en een paor oogen, die zoo völle zeeën, as dat ie goed gaor was.
Ak hum zie, denk ik wat vaoder Job van 't peerd zeg: Zult gij het peerd sterkte geven? Zult gij zien hals met donker bekleeden? De pracht van zijn gesnoef is een verschrikking! Het graf in den grond en het is vroolik in zien kracht en het trekt oet, de geharnasten te muete. Het belacht de vreeze en wordt niet ontsteld en keert niet weerum, van wege het zweerd.
Jaaije had hum 's mörgens er een zakkien in eneit en tegen den aovend ezegt: »loop dien vaoder maor te muete en laot hum 't vuelen." Geert zee niks meer, maor ik begreep hum wal en haalde de kette veur den dag en dee die an 't allosie en daor bungelde ze hum, onder 't buissien weg, op 't lief hen en weer.
Zondag, da mis nie, zie je me altiids in de predekaotie en 's aovens, nao koffitiid, bii oew vaoder op den haerd, om te höören naor 't neis =u=ut de krant. Dan doe 'k jummers puur alles veur oe, en 'k maok et oe zoa handzaom, as in minn krank vermeugen is: en da naodje zol zoa deurloapen as i ens miin vrouw waort gin enkele steeke zal er aon losgaon. Maor 'k leuve, daor zit um de kneupe nie.
En toe nam ik het loddereindeussien oet de binnenbuusse van de jasse en dee het lös en zee: »as je bleift, juffers" en de kinder nammen het heel vrundelik an en zij rooken ook en toe kreeg de vaoder zien zulveren segaorenkoker en prissenteerde mij die en zee: »een sigaartje?"
"Gen avond, Gheryt!" zeide moeder: "kom, Klaôske! zet een bank voor vaôder als een man. Nu! hoe staôt oe zoo te lanterfanten? Maôr kijk, daôr het onze Gheryt nog iemand bij hum, dien ik niet eens ezien had." "Gen avond vader! gen avond Gherytman!" herhaalde de vrouw des huizes, haar bedgordijn al verder opschuivende en zich half oprichtende: "komt oe mij niet eens een toet geven?"
Woord Van De Dag