United States or Iran ? Vote for the TOP Country of the Week !
Een sprookjesboek is er ook niet eens. Ik heb nooit van vertellen willen hooren, nooit sprookjesboeken willen zien!! De professor schudde het hoofd. 'Uwe Majesteit, zei hij, 'iemand, die gewoon vertelt, kan hier ook niet meer helpen. De prins is al te mat, te lusteloos. Ik zou U raden, onmiddellijk een' bode met een uitvoerig schrijven naar de sprookjesfee te zenden, met vriendelijk verzoek....
En zoo grappig vertelde de prinses dat alles, dat den prins op 't laatst de tranen over de wangen rolden van 't lachen. Toen de vertelling uitlas, sprong hij op en riep: "Neen, maar, zoo iets grappigs! Dat heeft me zoo gezond gemaakt als een visch! Ik dank U, lieve sprookjesfee! Ik dank U!" Daar sprong de deur open en de koning kwam binnen. "Wat is me dat hier voor eene vroolijkheid," riep hij.
Natuurlijk wou de prins de prinses zelf naar de oude sprookjesfee terugbrengen. De oude, zei de prins; want hij hield maar vol, dat zijne prinses eene nieuwe, jonge sprookjesfee was. Wat de oude sprookjesfee schik had, toen ze den zieken prins zoo gezond en gelukkig voor zich zag! Hoe hare oogen schitterden, toen ze hoorde, hoe mooi haar logeetje had weten te vertellen!
Nu vertelde de koning, dat de prinses van klein af altijd zoo dol op sprookjes geweest was, dat ze den heerlijken sprookjestijd nog nooit vergeten kon, dat ze zoo'n verlangen had, om eens éénmaal door de sprookjesfee te hooren vertellen en dat ze nu heel ver gereisd waren in de hoop, dat de fee wel zoo vriendelijk zou willen zijn..... En terwijl de vader sprak, zag de prinses de fee smeekend aan.
"Weet je wat," zei de koning, "ik zal je nog eens naar de sprookjesfee brengen." "Hè, ja, Vader," zei de prinses, "doe dat maar. Ik wil toch zoo graag eens naar het oosten reizen. Daar woont immers de sprookjesfee?" "Ja," zei de vader, "de sprookjesfee woont in het oosten, in het land van zonneschijn en bloemen. Maar ik weet niet precies waar."
Van de sprookjesfee ging het nu naar 't ouderlijk paleis van de prinses. De koning daar was wat blij, dat hij nu ook een' zoon kreeg. Maar hoe gelukkig de prins was, toen hij 's avonds in het gezellige torenkamertje met al de brandende lampjes zat, tegenover de prinses, die al weer eene andere vertelling vertelde, dat is niet te zeggen.
"Of ik!" zei de prinses, "ik kom regelrecht van de sprookjesfee, en U moest heel veel groeten van de goede fee hebben, en ze wenschte U hartelijk beterschap. Als ze niet zoo heel oud was, zou ze zelve gekomen zijn om U te vertellen, maar nu heeft ze mij de sprookjes geleerd. Mag ik beginnen?" De prins knikte glimlachend met het hoofd.
"Ik ben geene fee," zei de prinses, "ik ben maar een gewoon meisje, dat o, zooveel van sprookjes houdt." "En ze o, zoo mooi vertelt!" zei de prins. De prinses kleurde van pret en dacht: dat moest de sprookjesfee eens hooren. Die zou schik hebben. "Tot morgen," riep de prins, toen de prinses heen ging. Toen de prinses den volgenden avond weer kwam waar was toen de prins? Het bed was leeg.
Toen het avond werd, gluurde de prins maar al naar de deur, en eindelijk vroeg hij: "Komt mijne sprookjesfee niet?" Juist kwam de prinses de deur in en zei: "Daar ben ik al! Wat zal het nu wezen?" "Vertel me nu eens wat van dieren, die praten kunnen," zei de prins. "Kun je dat?"
Antwoord: die was niet te spreken; die zat bij het sterfbed van den prins en wou daar niet weg. Dan moesten ze maar den dokter roepen en zeggen, dat ze kwam met eene boodschap van de sprookjesfee. Pas had ze dat woord gezegd, of de deuren vlogen voor haar open, en het duurde geen vijf minuten, of ze stond in de ziekenkamer. Daar lag de arme prins onder zijne zijden dekens doodsbleek.
Woord Van De Dag