United States or Denmark ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Goeden morgen, lieve Joan!" riep zij, zoo ras zij hem ontwaard had: "zie eens! terwijl gij bij Dominee waart, heb ik uw vischnetje afgemaasd: nu zullen de snoeken er niet meer doorheenspringen, zooals laatst. Maar wat scheelt er aan? heb je gehuild? uw oogen zijn zoo rood als vuur."
Hij voelde zich dood-suf, en bijna-weeïg leeg en moe gehuild; zijn leed was als een suizing in z'n ooren nu; het hield niet op, maar pijn was 't ook niet meer.... Soms schokte nog een lange na-snik door z'n gloeierige borst en keel....
Ze trachtte te lachen, ze deed of ze gelukkig was, het arme, verlatene kind. Lang kon dit niet duren. Want eens, toen de jonker verveeld en moede en knorrig tehuis gekomen was, en eenzaam bij het haardvuur zat, klopte de meid zachtjes aan de deur. Ze trad binnen. Ze vertelde hem, dat mooi-Ann gehuild had, dien middag, en ze wist wel waarom. Ze fluisterde. Hij vloekte.
"Zoo pas liep hij nog op vier pooten naar binnen," antwoordde Tony. Zus was opgestaan, maar ze ging niet in de gang. Ze durfde vader en Tony niet onder de oogen komen, maar liep de tuindeuren door naar moeder, die aardbeien plukte. "Kindje, wat heb je toch gehuild. Hoe dom, toch," zei moeder. Toen barstte ze opnieuw in tranen los en verborg snikkend haar hoofd in moeders rokken.
"Ween maar, mijn kind, stort maar tranen en spaar je zuchten niet," zei de oude tot haar. "Je ontsteltenis was gevaarlijk; maar nu is er niets meer te vreezen, nu je gehuild hebt. Je smart zal wel langzamerhand verdwijnen en ge zult u gewennen hier met die heeren te leven, die nette lieden zijn.
En de kleine, grijze poes heeft iederen dag gevraagd: waar blijft Helle toch?" "Poes om Helle gehuild?" zeide de jongen. "Poes hier komen!" En poes kwam binnen en spon en miauwde en streek liefkoozend tegen de beenen van oom Frans. En Helle moest zien, hoe moeder rondliep, om de bloemen water te geven en luisterde vol aandacht als de groote klok sloeg.
Nu, adieu; 'k ga vanmiddag naar Beerenstijn." Den volgenden ochtend zaten ze met z'n vijven te overleggen: het bleef koorts, pijn en geen eetlust, overdag down en 's nachts onrustig. Go had gehuild, was moe van 't tobben, Han floot nerveus, terwijl Lou en Coba goedig Go's cahiers uitzochten om bij te schrijven.
Waarom heeft, zij vooral, dat zoolang voor mij geheim gehouden! Dat heb ik haar ook verweten; en zij zelve, trouwens, verwijt het zich ook! viel "Auntie" levendig in. O, zij lijdt er onder, weet u, want zij houdt van u. Den halven nacht heeft ze gehuild, na het diner bij Delmonico. Tot twee uur ben ik bij haar op haar kamer gebleven! Wat zegt u daar! kreet ik.
Daarom óok bad zij aan den God van alle liefde. Het gebeurde wel, dat zij woorden vond om Hem toe te spreken en Hem haar vereering te betuigen, net zoo als zij tegen haar stoffelijken minnaar zoû zeggen, als die mocht komen. Toen ze van Jozef begon te houden, had zij gehuild van dankbaarheid in haar gebed aan God. Intusschen verliep de winter, een zachte winter.
AUNE. De "Indian Girl" kan overmorgen uitgaan. BERNICK. Ziezoo! Dien stijfkop heb ik dan toch doen buigen. Dat neem ik als een goed voorteeken aan.... Dag Betty! Dag Bernick! MEVR. BERNICK. Goeden dag. HILMAR. Zoo, jij hebt gehuild, zie ik. Je weet 't dus zeker al? MEVR. BERNICK. W
Woord Van De Dag