United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar men moest hem voorkomen en niet door hem verrast worden. Daar zat de moeilijkheid. Lao-Shen was natuurlijk op de hoogte van al wat Kin-Fo deed, doch Kin-Fo wist niets van Lao-Shen. Van daar dat men in groot gevaar zou zijn zoodra de cliënt van Craig en Fry den voet zou zetten in de streek waar de Taï-ping zich ophield. Het kwam er dus vooral op aan dat men hem vóór was.
Koop hem om; hij zal wel gevoelig zijn voor den klank van taëls en op taëls behoef je niet te zien. Zelfs als je de drieduizend beleefdheidsvormen moest uitputten, die de Chineesche etiquette tot haar dienst heeft, doe het gerust. Je zult je de moeite niet te beklagen hebben." »Nu, dat zal..." zeide Craig. »Geschieden," sprak Fry.
Wat Craig en Fry betreft, deze merkten tegen elkander op dat, als hun cliënt er in slaagde binnen drie dagen den brief die zijn leven in gevaar bracht uit de handen van Lao-Shen te krijgen, dit juist zou geschieden op het oogenblik dat de maatschappij de Eeuw zich volstrekt niet meer om hem bekreunde.
»Ik zal den pas gaan verkennen," sprak toen de gids; »wacht hier dan maar op mij." Daarop verwijderde hij zich. Op dit oogenblik traden Craig en Fry op Kin-Fo toe. »Mijnheer?..." sprak Craig. »Mijnheer?..." sprak Fry. »Is u tevreden geweest over onze diensten gedurende den tijd dat mijn heer William J. Bidulph ons aan uw persoon verbonden heeft?" »Zeer tevreden!"
Kortom, de meest nauwgezette waarnemer van deze kinderachtige beleefdheidsvormen zou niets op zijne houding hebben kunnen afdingen. Craig en Fry bewonderden al wat zij zagen, maar wijdden toch in de allereerste plaats hun aandacht aan Kin-Fo zelf, wien zij geen oogenblik uit het oog verloren. Een zelfde denkbeeld was plotseling bij hen opgekomen.
»'t Doet er niet toe", hernam Kin-Fo, »ik weet wat ik u schuldig ben!" »U zijt ons volstrekt niets schuldig", antwoordde Fry, »daar u verzekerd zijt bij de Eeuw...." »Groote algemeene levensverzekeringsmaatschappij...." »Met een waarborgkapitaal van twintig millioen dollars....." »En wij hopen vurig...." »Dat zij geen cent aan u verliezen zal!"
Zoo ver het oog reikte zag men water, niets dan water. Waarin Craig en Fry, door nieuwsgierigheid gedreven, een uitstapje maken naar het ruim van de Sam-Yep. »Waar zijn wij, kapitein Yin?" vroeg Kin-Fo toen het gevaar geweken was. »Ik weet het niet precies", antwoordde de kapitein, die er weder even vroolijk als vroeger uitzag. »In de golf van Pé-Tché-Li?" »Misschien."
Het was eigenlijk een klooster, tot hotel ingericht, waar de vreemdelingen een zeer goed logies konden vinden. Kin-Fo, Craig en Fry maakten het er zich dadelijk huiselijk, de beide agenten in een kamer die onmiddellijk aan die van hun kostbaren reisgenoot grensde. Soun verdween om aan zijn slaaplust bot te gaan vieren en werd vooreerst niet teruggezien.
Kin-Fo, Craig, Fry en Soun dreven nu, aldus toegerust, op de oppervlakte der zee. Soun werd door Craig of Fry voortgeduwd en liet hen stil begaan en met eenige pagaaislagen waren zij weldra op voldoenden afstand van de jonk verwijderd. De ingevallen duisternis was voor deze manoeuvre zeer gunstig geweest.
De gids ging Kin-Fo, Soun, Craig en Fry voor, die een plaats hadden gevonden tusschen de twee bulten van het dier. Soun kon zich zeer goed in deze soort van reizen schikken en hij zou desnoods meegegaan zijn tot het einde der wereld. Maar mocht de weg niet vermoeiend zijn, de hitte was groot.
Woord Van De Dag