United States or New Zealand ? Vote for the TOP Country of the Week !


De resident, onze vriendelijke gastheer, wien wij onze indrukken meedeelden, ried ons aan, in 't voorbijgaan Compong-luong te gaan zien. "Van daar zult u Oedong kunnen bezoeken, de voorlaatste hoofdstad, en u zult u een juister voorstelling kunnen maken van wat een koning van Cambodja wezen kan". Den volgenden morgen heel in de vroegte deed onze jonk den oever van Compong-luong aan.

»De duivel hale je jonk en allen die er op zijn, en mij het eerst dat ik zoo dwaas ben geweest mij hier in te schepen!" »Mijnheer," hernam kapitein Yin, »mag ik u iets aanraden!" »Ga je gang!" »Vooreerst kalm te gaan slapen, evenals ik ga doen; dat is een zeer verstandig besluit, na een nacht op het dek doorgebracht te hebben."

Hoe zou hij zonder kompas gedurenden den wervelwind, die drie kwart van het kompas rondliep, bestek hebben kunnen houden! De jonk had voor top en takel, bijna naar geen roer luisterende, ten speelbal aan den orkaan gestrekt. Het was dus niet te verwonderen, dat de kapitein slechts zeer onvoldoende antwoorden op Kin-Fo's vragen kon geven.

Maar waarschijnlijk zou de maan, die spoedig haar halven cirkel moest vertoonen, de lichte nevels optrekken en een vrijer uitzicht openen. »De jonk is op verren afstand!" zei Fry. »De schurken slapen nog," antwoordde Craig en zullen niets van de bries bespeurd hebben." »Willen wij weder voortgaan?" sprak Kin-Fo, terwijl hij zijn schoot aanhaalde en op nieuw den wind in het zeil liet spelen.

Hij dreef de Sam-Yep naar het oosten, eene gelukkige omstandigheid, wijl de jonk daardoor van een kust werd gedreven, die geen enkele schuilplaats aanbood en waar zij onvermijdelijk in weinig tijd zou verloren geweest zijn. Ten elf ure had de storm zijn hoogste punt bereikt. Kapitein Yin manoeuvreerde, flink bijgestaan door zijn scheepsvolk, als een ervaren zeeman.

Toen zij weder aan de oppervlakte verschenen, was de jonk voorbij; zij waren niet ontdekt; het vaartuig werd snel door den wind voortgedreven. Een lijk dreef het achterna en werd door de beweging van het kielwater van de jonk naar de scaphanders gedreven. Het was het lichaam van den kapitein, met een dolk in de zijde. De lange plooien van zijn gewaad hielden het boven water.

De rat daalde dus van de jonk af, zwom aan land, en trad den donkeren tempel binnen, waar de Groote Buddha stond. Eerst was zij zoozeer onder den indruk van de pracht, die zij om zich heen zag, dat zij niet zeker was, hoe zij moest handelen, om aan het verzoek van den haai te voldoen. Eindelijk besloot zij, om het beeld heen te loopen en daarbij haar voetstappen te tellen.

De richting, die de jonk genomen had bewees dat het land, na korter of langer tijd, in het westen zou opdagen en dat men het in elk geval aan die zijde moest zoeken. Men kwam dus met elkander overeen dat zij weder onder zeil zouden gaan, doch niet voordat men zich eenigermate had versterkt.

Mee zijn geiwene vleeren aan! Es 't oprech woar, Soarelke? Mee zijn geiwene vleeren aan! En te midden van 't jonk Vreiwevolk...! Moar,... 't begost oavend te worden, en ons Hiere, die kwoad wierd omda zijnen ijngel te lang wigbleef, zond hem ne weerlucht uit den Hemel, dat hij seffens weere moest noar boven komen.

In den regentijd, wanneer de zwakke kleine bruggen zijn weggeslagen en nietige beekjes gezwollen tot onstuimige bergstroomen, zijn handel en verkeer feitelijk tot stilstand gebracht, behalve wat het vervoer per jonk betreft. In dezen tijd des jaars ziet men den inboorling ook weinig buiten zijn huis, tenzij hij landbouwer is en voor zijn rijstveld heeft te zorgen.