United States or Myanmar ? Vote for the TOP Country of the Week !


Kin-Fo en zijne reisgenooten, plaatsten zich in verticale houding en keken om. De Sam-Yep was dáár op een mijl afstand, en teekende zich, met volle zeilen, op den verlichten gezichteinder af. Het was de jonk wel. Zij had de zeilen geheschen en maakte gebruik van de bries. Kapitein Yin had zonder twijfel het verdwijnen van Kin-Fo bespeurd, zonder te kunnen begrijpen op welke wijze hij ontsnapt was.

Als de wind daarentegen uit het westen had geblazen en de Sam-Yep verder naar het zuiden was gevoerd dan de kust van Korea, dan was er weinig kans op behoud. Voor hen lag, wijd uitgestrekt, de zee, en als zij al de kusten van Japan bereikten, dan zou het zeker niet anders zijn dan als lijk, drijvende in hun ondoordringbaar kleed van caoutchouc.

De arme lieden waren integendeel door hen verrast en vermoord. De schurken, die zich aan boord verscholen hadden zonder twijfel met behulp van de sjouwerlieden te Takou hadden geen ander plan gehad dan zich van de jonk meester te maken voor rekening van den Taï-ping, en zeker was het hun onbekend geweest dat Kin-Fo passagier aan boord van de Sam-Yep was.

Daarop zonk het en verdween in de diepte der zee. Aldus was het uiteinde van den vroolijken kapitein Yin, gezagvoerder van de Sam-Yep. Tien minuten later was de jonk in westelijke richting uit het oog verloren en dreven Kin-Fo, Craig-Fry en Soun weder alleen op de oppervlakte van de zee. Waarin men zien zal waaraan men zich blootstelt als men kapitein Boyton's drijftoestel gebruikt.

't Is zeer mogelijk, maar de kustvaarders bedienen er zich hier in het geheel niet van. Ook kapitein Yin, de gezagvoerder van de Sam-Yep, had er geen bij zich; hij was dan ook niet van plan om gedurende zijn overtocht de kust uit het gezicht te verliezen. Deze kapitein Yin, een klein lachend ventje, levendig en spraakzaam, scheen de verpersoonlijking van de eeuwigdurende beweging.

De Vijf Maatschappijen hebben haar zetel in China, en ontleenen haar naam aan de plaats waar haar leden wonen: Ning-Yung, Kwong-Tchaw, Hop-Wo, Sam-Yep en Yung-Wo. Deze Vijf Maatschappijen verzamelen de emigranten, brengen hen naar Canton en Hongkong, maken al de noodige schikkingen voor hun overtocht, en bezorgen hen aan boord der stoombooten.

Er begon werkelijk ook wat wind te komen, doch dit was nog zoo weinig, dat men alleen op de pagaaien mocht vertrouwen, om uit het vaarwater van de Sam-Yep te komen. Na een paar minuten waren Kin-Fo, Craig en Fry zoodanig aan hun nieuwen toestand gewend, dat zij instinctmatig alles deden wat de inrichting van het toestel vorderde of onderstelde, zonder ooit te aarzelen of mis te tasten.

Het waren, dan ook terugkeerende landverhuizers, die de Sam-Yep overbracht, doode landverhuizers wel is waar, maar in elk geval lijken van menschen wier laatste wenschen vervuld werden! Noch Kin-Fo, noch Soun had iets tegen een overtocht onder zulke omstandigheden. Daarvoor waren zij veel te goede Chineezen.

Craig en Fry raapten alles bij elkander wat zij noodig hadden en stapten op hunne beurt in het water. Alles was zeer stil en behendig in zijn werk gegaan en aan boord van de jonk kon niemand vermoeden dat de bemanning vier personen minder telde. Dat zeer slecht afloopt voor kapitein Yin, gezagvoerder van de Sam-Yep en zijn equipage.

Als een opwelling van boosheid hem dan rood maakte, zou zijn gelaat successievelijk en in de natuurlijke volgorde al de kleuren van het spectrum vertoond hebben. Soun sleepte zich naar de beide agenten, met halfgesloten oogen en zonder een blik te durven slaan over de verschansing van de Sam-Yep. »Zijn wij er?"... vroeg hij. »Neen," antwoordde Fry. »Komen wij er haast?" »Neen", antwoordde Craig.