United States or Belize ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bumble met stomheid sloeg, trachtte hij de uitwerking te versterken door nog tienmaal luider dan te voren te klagen over zijn verwondingen, en toen hij een heer met een wit vest over de plaats zag loopen, werden zijn klaagliederen droever dan ooit; hij begreep instinctmatig, dat het zeer doeltreffend zou zijn, de aandacht te trekken van genoemden heer en zijn verontwaardiging op te wekken.
Tachtig handen hieven tachtig glazen omhoog en aller oogen wendden zich instinctmatig naar den schoorsteen, om daadwerkelijk hulde te brengen aan den onvergelijkelijken diamant. Maar.... de Zuidster was niet meer op haar voetstuk, waarop zij zoo even nog achter John Watkins prijkte.
Het meisje, een kind nog bijna, was onder de hoede van een jonge, eenvoudig-brave moeder opgegroeid; had weinig geleerd, maar was echt natuurlijk gebleven; hield van vroolijke gezichten en zocht instinctmatig de keerzij van ieder verdriet.
Aan dit conflict, dat hij Wolfgang instinctmatig is ontsprongen, is Jerusalem ten gronde gegaan. Een nieuw lotgeval brengt hem den doode nog nader. Op zijn terugreis van Wetzlar stapt hij af bij de kunst-minnende familie Von Laroche, om er Merck te ontmoeten.
IJlings stak hij eene kaars aan, greep uit eene kast meer instinctmatig dan met bewustheid een ouden maskerade-degen, haastte zich naar beneden, rukte de deur open, en stond op den drempel. Zijn plotseling opdagen werkte op de worstelenden als een tooverslag: zij lieten elkander los, en deinsden hijgende achterwaarts. Licht verklaarbaar.
Daar de mohammedaansche vrouwen slechts door haar man of haar naaste bloedverwanten mogen worden aanschouwd, en in het ééne woonvertrek allicht onverwacht buren of bezoekers kunnen binnentreden, moeten zij voortdurend den sluier dragen, waarmede zij bij de nadering van een vreemdeling als instinctmatig haar neus en mond bedekken.
»Ja, ja.... wat?« riep de ander. Ze boog zich haastig over de vrouw, om het antwoord te hooren, maar week instinctmatig terug, toen de stervende nog eens langzaam en stijf oprees, met beide handen de deken vastgreep, eenige onverstaanbare klanken murmelde die in haar keel bleven steken en levenloos terug viel op het kussen.
In het aanroepen van haar naam in ernstige, smartelijke oogenblikken ligt de vereering van het moeder zijn. Waarom roepen wij niet onzen vader aan, waarom juist onze moeder? omdat de mensch van jongs af aan instinctmatig voelt, dat moeder beteekent een wereld van liefde en toewijding! Elk voorwerp dat je hand ontvalt oprapen onder den uitroep: "O, Allah, mijn kind!"
Zij wist niet wat te antwoorden. "Ha moar ge zij gij boas!" riep zij eensklaps, instinctmatig, onbewust van wat ze zei. "'K ben knècht," zei hij met nadruk; "'k ben knecht en 'k 'n wil hier giene knecht mier blijven. 't Moet 't ien of 't ander worden: mee mij hirtreiwen, of ik hier wig." Daar was het groote woord gezegd, dat wat ze bovenal vreesde.
Bets was te verlegen om veel van gezelschap te houden, en Jo te veel in de zorg voor haar verdiept, dan dat zij om iemand anders zou geven; zij waren dus alles voor elkander, en kwamen en gingen, onbewust van de belangstelling, welke zij aan de personen uit hun omgeving inboezemden, die met medelijden de oogen lieten rusten op de krachtige zoowel als op de zwakke zuster, zoo altijd samen, alsof zij instinctmatig gevoelden, dat een lange scheiding op handen was.
Woord Van De Dag