United States or South Korea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Daarop bewaarden zij weder het stilzwijgen, dat hij het eerst afbrak. "Miss Beatrice, mag ik u schrijven?" "Zeker, als gij wilt." "En zult ge mijn brieven beantwoorden?" "Ja, ik zal ze beantwoorden." "Als ik dan mijn zin had, zoudt ge vrij wat tijd aan schrijven besteden," zeide hij. "Ge weet niet," liet hij er ernstig op volgen, "hoe aangenaam het mij geweest is, dat ik u heb leeren kennen.
Dit was een kiesche zinspeling op Lady Honoria en haar blauwe parasol. Toen Geoffrey en zijn vrouw, na den uitslag der stemopneming, naar Bolton Street terugreden, had er een klein voorval plaats. Geoffrey beval den koetsier aan het eerste telegraafkantoor stil te houden; daar stapte hij uit en telegrafeerde aan Beatrice: "Verkozen met tien stemmen."
Dat deze twee fijne vernuften, die onophoudelijk kibbelen, zoo ras en op zoo eenvoudige wijze tot elkander gebracht worden, behoeft mede niet te verwonderen, want reeds in het begin van het stuk zien wij, hoe Beatrice verlangt, Benedict weder te ontmoeten, zij het dan ook om met hem slaags te geraken; en Benedict geeft, hoe hij ook smale, duidelijk genoeg te kennen, dat zij hem bevalt, hem aantrekt.
Hij deed nog meer: hij gaf een Londensch boekverkooper order, hem elk nieuw boek van beteekenis, dat in zekere soort van litteratuur in 't licht verscheen, te zenden, en al die boeken stelde hij tot haar beschikking, na eerst eigenhandig, de bladen opengesneden te hebben. Dit was een lokaas, dat Beatrice niet kon weerstaan.
Gij zult het voor lief moeten nemen zooals het is; maar er is een kleedkamer naast mijn kamer, waar uw kleine meid zou kunnen slapen, en mijn dochters zullen gaarne gezamelijk zorg voor haar dragen." Weder opende Beatrice haar lippen, alsof zij iets zeggen wilde, maar sloot ze weder zonder te spreken. Zoo laten wij willens en wetens de gelegenheid voorbijgaan.
"Ik geloof dat ik u mag feliciteeren, Miss Granger," zeide hij, "en dat doe ik van harte. Niet iedereen is zoo gelukkig. "Wat wilt ge daarmee zeggen, mijnheer Bingham?" viel Beatrice hem in de rede, stilstaande en zich naar hem toe wendende. "Wat ik daarmee zeggen wil? Och, niets bizonders; niets anders dan dat ik u gelukwensch met uw engagement." "Mijn engagement! Wat voor engagement?"
Zijn dwalende dochter zou nog een schitterende partij kunnen doen; hij zou op zijn ouden dag nog vrede en rijkdom kunnen verwachten. Maar Beatrice glimlachte flauw. "Ik dank u," zeide zij, "ik gevoel mij zeer vereerd, maar ik had in geen geval ooit met u willen trouwen omdat ik niet van u houd.
Een kreet als van plotselinge pijn ontsnapte Beatrice. Hij had het middel gevonden om haar te treffen, en met de slimheid van halve krankzinnigheid, ging hij op dit punt door. "Ja, wel moogt gij schrikken dat zal ik. Ik zeg u dat ik niet zal rusten voordat ik hem in 't verderf heb gestort, en ik ben rijk en kan het doen. Ik heb er honderd duizend pond voor over.
en de tijden doorschrijden met ligten tred, en ooveral waar ik mijn schreeden zet een lichtdrop plengen den droeven, maar niet in hun duisternis toeven. Bladz. Dante en Beatrice. Inleiding 5 I-XIV 8 XV-XXV 25 Andere Verzen.
Intusschen was Beatrice naar het krankzinnige kind gegaan. Dat was dien dag niet heftig, en kende haar nauwelijks. Voordat zij tien minuten in huis was geweest, werd de sluier, die over den stand van zaken hing, opgeheven. De woning stond op twee derden van den weg in een onregelmatige straat, die geheel ledig was, want Zondags na het eten sliep Bryngelly.
Woord Van De Dag