United States or Cambodia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Alles was zoo vredig en schoon, het zonnige landschap scheen zoo vol licht en vroolijkheid, de zang der zomervogels zoo vol streelende muziek, er sprak zulk een besef van vrijheid uit de snelle vlucht der kraaien, die hoog door de lucht zeilden, zooveel leven en blijheid uit alles, dat in den jongen, toen hij zijn stekende oogen ophief en om zich heen keek, onwillekeurig de gedachte opkwam, hoe dit geen tijd was voor den dood; Rose kon niet sterven, wanneer dingen van lager orde alle zoo vroolijk en blij waren; de graven waren er voor den kouden droeven winter, niet voor den tijd van zonneschijn en bloei.
En de oom die het takje vond, had er bloem en blaadjes en de kleine zijtakjes afgedaan, en om eens te zien wat er nog van komen kon, heeft hij het binnen de serre in een pot met aarde gestoken. Zóó was het takje, wèl verzorgd, aan 't botten gegaan, totdat.... totdat op een lateren droeven morgen de tuinbaas het "wegwerpen zou". Maar de tuinman heeft dat niet gedaan.
en de tijden doorschrijden met ligten tred, en ooveral waar ik mijn schreeden zet een lichtdrop plengen den droeven, maar niet in hun duisternis toeven. Bladz. Dante en Beatrice. Inleiding 5 I-XIV 8 XV-XXV 25 Andere Verzen.
Geene vervolging, geen lijden overwogen. Vooruit, zonder omzien, altijd vooruit naar het recht en naar het goede. Het is voor moedertaal, voor godsdienst en voor vaderland! Mijne Heeren en Vrienden! Van verre kwamen wij naar de hoofdstad, om hier, op het stille veld des doods, eenen heiligen, doch droeven plicht te vervullen.
Eenzaam en verlaten voelt zich de grijsaard, en een stil heimwee naar het eeuwige Vaderland vervult zijn ziel. Hij staart naar den zwaarbewolkten, droeven hemel, terwijl de regendruppels als groote tranen langs de ruiten neerglijden, en zet zich weer neder aan de tafel, terwijl de oude, van koperen beslag voorziene Staten-bijbel aan de voorzijde opengeslagen voor hem ligt.
Ze had dan opnieuw den droeven glimlach, die heel licht over haar bleekheid kwam, en ze sloot hare oogen. Het werd stil. Men hoorde in de kamer daarnaast mijnheer Bley den wijn schenken en kort-klinken met den roemer. Nadat een sterkere pijn haar overvallen had, voelde Vere dat ze zeer afgemat was en ze vroeg dat de dokter komen zou. Hij kwam en boog over haar en lachte luid om haar te stillen.
Waarom kwam ik er terug, op dien grijzen, droeven, somberen wintermiddag, daar waar voor altijd in mijn geest een beeld stond vastgegroeid zoo vol van zon en licht en kleur en poëzie en lente? Toch was er nog iets dat ik gaarne weten wou. En da koewachterken, Zieneken, weet-e nog wel, da Feelken, die mee zijn mes in 't streu lag te vechten, wa es er doarvan geworden?
Hij was vertrokken heel alleene, en zijne vrouw was bij hare ouders in Engeland, met haar zoontje teruggekeerd. Goedele had een droeven uitroep: Ha! het was een zoontje.... En Romaan keek subiet verwonderd op, plots zwijgend en nadien gretig zijn koffie opslurpend. Weet ge wanneer hij vertrokken is? vroeg Goedele.
"Nu, Jack, als je er op staat, zul je naar zee." "Natuurlijk," antwoordde Jack met den glans der overwinning op het gelaat: de vraag is maar, met wien? Ik meen gehoord te hebben, dat kapitein Wilson spoedig zee zal kiezen en met hem zou ik graag onder zeil gaan." "Ik zal hem schrijven," zei meneer Rustig op droeven toon; en hiermee was de zaak beklonken.
Dat klonk zoo akelig en zoo griezelig, dat ze beiden ontroerd naar hem toesnelden. Waarom schreit ge, papa? vroeg de zoon. Meneer Bollekens kon geen antwoord geven. Hij bewoog het hoofd alsof hij iets zeggen wou, maar geen duidelijke klank kwam uit zijn droeven mond. Er was tè veel waarover hij schreide, tè veel om het in woorden uit te brengen.