United States or Bermuda ? Vote for the TOP Country of the Week !
De een is de verdediger, de ander de bevrijder. Zal men, zonder naar het doel te vragen, iederen binnenlandschen strijd veroordeelen? Men veroordeele dan Brutus, Marcellus, Arnold van Blankenheim, Coligny. Guerilla-oorlog? straatoorlog? Waarom niet? 't Was de oorlog van Ambiorix, van Artevelde, van Marnix, van Pelagius.
Wat zou je denken van zulk eene vrouw, Arnold?" »Dat zij een engel, dat zij een ideaal is!" Suze had haar hoofd aan zijn schouder gelegd en zag triumfeerend naar hem op. Van Reelant begreep haar. Hij werd meegesleept door hare geestdrift, beheerscht door hare overredingskracht, vastgeketend door de macht harer schoonheid....
Bekommer je verder maar niet om haar. Ik ben waarlijk verrast je zoo onverwacht te zien!" »Is dat een verwijt, Arnold?" »Ja, min of meer is het een verwijt...." »Min of meer?" »Sinds Zondagmorgen heb ik niets meer van je gehoord of gezien .... ik stond juist op het punt een epistel te zenden naar het Westeinde!" Suze richtte zich op uit hare liggende houding.
»Heugt het je nog, Suze!" fluistert hij »hoe we voor twee jaar in den barren winter van Lindenstein naar Osterwolde reden?" »Op den dag, toen De Huibert me vroeg!" »Wat is er veel veranderd!" »Maar ik ben dezelfde gebleven, Arnold! En jij?" »Vraag mij niets! Ik heb je lief!" Suze genoot in stilte van haar triumf.
En nadat het drietal nog eenmaal het fraaie lied van Boele van Hensbroek nu ook met het eerste vers gezongen hadden vroeg de grootvader: »Van eene Koningsvrouwe.« Lied voor eene zangstem. Woorden van P. A. M. Boele van Hensbroek. Muziek van Arnold Spoel. Uitgegeven bij G. H. van Eck te 's Gravenhage. »Weet jullie het nog, kinderen, hoe op 31 Augustus 1898, wijlen Ds.
Een oogenblik later streek ze snel de lichtpaarse linten glad, die haar hoed van fijn zwart stroo door een breeden strik onder de kin bevestigden, en droogde ze nog sneller haar zakdoek oog en wangen. Toen glimlachte ze met mond en oogen beide, en lispte zij: »Arnold! Arnold!" Van Reelant liet zijne berekeningen in den steek, en trok haar aan zijne zijde.
Zij hebben slechts een voornaam en hun vaders naam dient hun als familieaanduiding. Zoo heeten ze Hanssen, Jenssen of Arnoldsen, zoon van Hans, Jens en Arnold. De meest voorkomende voornamen zijn Olaf, Jakob, Peter, Ole, Bille, Nils, Andreas, Jens, Isak, Harald, en voor de meisjes, Nicline, Elsa, Conradine, Karen, Thurid, Olifa, Sigrid, Olewine, Gudrid, Gudrun, Maren, Astrid, Borgil.
Adolf van Nieuwland en Arnold van Oudenaarde volgden hem van nabij, zij streden zo verwoed, dat de vijanden op hun wonderdaden verschrikten, de ruiters vielen voor hun zwaarden als door toverij neer. De meeste Vlamingen lagen nu overhoop en de Fransen schreeuwden met recht "Noël! Noël!" want niets scheen de benden van Gwyde te kunnen redden.
Maar een ding is hoofdvereischte, ik moet...." Suze belette hem voort te gaan. Zij sloeg de beide armen om zijn hals, en begon luid te lachen. Van Reelant ziet haar verwonderd aan. Steeds glimlachend gaat zij voort: »Neen, Arnold! Dat weet ik al lang! Ik ben op de hoogte! Je carrière en ik, we zullen goede vrienden blijven!
Als ridder en krijgsman verwierf de jonge Arnold eenen grooten roem. Later begaf hij zich naar de abdij van den H. Medardus, te Soissons, en trok daar het kloosterkleed aan. Het duurde niet lang, of men benoemde den nederigen man tot bisschop in dezelfde stad. Hij vroeg echter zijn ontslag, en kwam naar Vlaanderen terug.
Woord Van De Dag