United States or Pakistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij zag, hoe de oude kok lachte, haar verbaasd aanstaarde en haar onervarene, onmogelijke bevelen aanhoorde; hij zag, hoe Agasija Michaïlowna, nadenkend, maar vriendelijk over de beschikkingen der jonge meesteres in de provisiekamer het hoofd schudde; hij zag, dat het haar bijzonder goed stond, als zij lachend en weenend bij hem kwam met de klacht, dat het eene meisje, Mascha, zich aangewend had haar voor een ongetrouwde dame te houden en haar als zoodanig betitelde, zoodat niemand haar wilde gehoorzamen.
"U prijst ten minste nog eens iets," sprak Agasija, "maar Constantin Dimitritsch, dien kan men geven, wat men wil, al was het een droge korst brood: hij eet ze op en gaat weer weg." Hoeveel moeite Lewin zich ook gaf om zich te beheerschen, het gelukte hem niet; hij bleef stroef en stil.
Agasija ging op de teenen de kamer uit; Stanja liet de rouleaux neder, joeg de vliegen weg van achter de mousselinen gordijnen van het bedje en evenzoo een groote bromvlieg, die tegen de vensterruiten stiet, en nadat zij met een berkentak over moeder en kind gezwaaid had, ging zij zitten. "Welk een hitte! Foei hoe warm! Als de hemel maar regen gaf!" zeide zij. "Ja ja!
Met het verfrisschend gevoel van de hoop op een nieuw, beter leven naderde hij 's avonds ten nege ure zijn huis. Uit de vensters der kamer van Agasija Michailowna, de oppasster zijner jeugd, thans zijn huishoudster, viel het licht op de besneeuwde voorplaats van het huis. Zij sliep, dus nog niet. De door haar gewekte Kusma ijlde barrevoets en slaapdronken naar de buitentrap.
"Voor haar is het altijd feestdag," dacht hij, "maar voor de zaken is er geen feestdag; zij kunnen niet wachten en zonder dezelve kan men niet leven." Lewin keerde eerst naar haar terug, toen men hem voor het avondeten riep. Op de trap stonden Kitty en Agasija over den wijn te beraadslagen. "Wat maakt ge toch voor omhaal? Denzelfden als gewoonlijk." "Neen, dien drinkt Stiwa niet.... Kostja!
Lewin kon zich zijn moeder nauwelijks herinneren. De gedachte aan haar was hem een heilig aandenken, en zooals haar beeld in zijn ziel was geprent, stelde hij zich zijn toekomstige vrouw voor. Toen hij het kleine salon, waar hij gewoon was thee te drinken, was binnengetreden, zette hij zich in zijn leunstoel neder en Agasija Michailowna zette zich, toen ze de thee gebracht had, bij het venster.
"Zoo kan het toch niet, moedertje," zeide Agasija Michailowna, die nu bijna altijd in de kinderkamer was; "hij moet toch eerst in orde gebracht worden." "Suja, suja," zong zij over hem gebogen, zonder zich aan de moeder te storen. Stanja bracht eindelijk het kind naar zijn moeder. Agasija Michalowna ging achter hen heen met een gelaat overvloeiende van teederheid.
"'t Is of ik uit het geraas en gestommel van een stoomboot hier aan een stillen oever...." Op dat oogenblik trad Agasija Michailowna met ingemaakte vruchten binnen. "Ach, Agasija Michailowna," zeide Stipan en kuste de toppen zijner dikke vingers, "wat hebt ge ons een heerlijken ganzebout gebracht!
"Ja, ja, maar waarschijnlijk zullen er geen kuikens te krijgen zijn. Dan moeten wij van ons eigen...." zeide Kitty. "Zeer goed, wij zullen alles met Agasija Michailowna overleggen!" En Warenka verdween. "Welk een net meisje!" zeide de vorstin. "Meer dan net, mama," zeide Kitty, "zij is er een, zooals er geen tweede bestaat!"
"Wat wilt ge, Agasija Michailowna?" vroeg Kitty plotseling aan de met een geheimzinnig en gewichtig gelaat naast haar staande keukenmeid. "Over het avondeten...." "Ach, is het al weer zóó laat," zeide Dolly. "Ga gij nu heen om er voor te zorgen, dan zal ik intusschen met Grischa de les repeteeren. Hij is vandaag lui geweest." "Dat is me ook een les!