United States or Saudi Arabia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Φαίδρος Μη φύγης ακόμη, Σωκράτη, προτού περάση τουλάχιστον το καύμα του ηλίου· ή δεν βλέπεις ότι ήδη πλησιάζει μεσημέρι, ότε η ημέρα σταματά; Αλλ' ας μείνωμεν και αφ' ου συνομιλήσωμεν περί των ανωτέρω θεμάτων, ταχέως αναχωρούμεν μόλις δροσίση.
Σε λίμνης άκρα εζύγοσε να πιη, και να δροσίση Το διψασμένο αχείλι του, τη φλόγα του να σβύση. 50 Συχνοβουτάει στο νερό τη μούρη και ρουφάει, Και τρομασμένο, ασίγητο, εδώ και εκεί τηράει. Μον σαν απόπιε, εχόρτασε, και ο φόβος λιγοστένει, Τον τόπο να κατατηράη περσσότερο θαρρεύει. Τόσο νερό θιαμαίνεται να πρωτοϊδή ομπροστά του· 55 Της πρασινάδες χαίρεται οπώχει ολόγυρά του.
Αλλά πριν στο μεγαλείον της Ελλάδος ανατρέξω, Είνε φρόνιμον εν πρώτοις το λαρύγγι μου να βρέξω Με καμμία σοκολάτα, ή κανένα παγωτό, Για να μη βραχνιάζω διόλου και τον λόγον σταματώ. Κάθε ρήτωρ, κύριοί μου, πριν ακόμη ομιλήση, Είν' απόλυτος ανάγκη τον λαιμό του να δροσίση, Επειδή αλλοιώς βραχνιάζει, και το βράχνιασμα τον κάνει Την σειράν των ιδεών του και του λόγου του να χάνη.
Τις ποτέ έχυσε επί του τάφου ερωμένης το ήμισυ, το εκατοστόν, το χιλιοστόν των δακρύων, αφ' όσα διά την κακίαν της έχυνε καθ’ ημέραν; Αφού λοιπόν απέκλαυσεν η Ιωάννα, έκυψεν επί του ύδατος, ίνα δροσίση τους καίοντας οφθαλμούς. Πρώτην τότε φοράν ενέβλεψε μετά προσοχής εις την εν τω ύδατι εικόνα αυτής, του μόνου εις τον κόσμον πλάσματος, όπερ τη απέμενε ν’ αγαπά.
ΑΣΤ. Κι' εμέ; πώς; έτζι ξέρω το δικό μας το στείλε — σα γένης εσύ Αστυνόμος κάμε όπως γνωρίζεις. ΓΡΑΜ. Ναι. ΑΣΤ. Σιντζιλλάριστο τώρα όμορφο και στείλλετο ντελογκό — μπα και μου φύγης πάλαι και πας να μπαλλάρης; ΓΡΑΜ. Όχι δα — ύστερ' από δύω ώραις όταν δροσίση. Ο Αστυνόμος μόνος. Ο Αστυνόμος και οι Στρατιώται. ΑΣΤ. Τ' είναι μουρέ Γεράσιμέ μου, Αντζουλή μου, Διονύσιο; — τρέχει τίποτζι;
Κι' αντίς εκείνο το νερό, το κρύο, το βουνίσιο, Να του δροσίση την καρδιά, γλυκά ν' αναγαλλιάση, Του χύνει φλόγα και φωτιά, τα σωθικά του ανάφτει, Κι' όταν να φύγη εκίνησε 'ςτα δέντρα ροβολώντας, Βαθηά-βαθηά αναστέναξε και πήρε ένα τραγούδι, Τραγούδι όχι κυνηγιού, . . . τραγούδι της αγάπης! Πέρασε κάμποσος καιρός.
Πηγαίνωμεν 'ς τον ιατρόν του ασθενούς μας κράτους και μέσα εις το ιατρικόν που θα το θεραπεύση κάθε ρανίδα ας χύσωμεν καθείς του αίματός μας! ΜΑΚΔΩΦ Ας τρέξη, το βασιλικόν βλαστάρι να δροσίση, κι' ας πνίξη τ' αγριόχορτα! Εμπρός, εις την Βιρνάμην! Εν Δουνσινάνη. Αίθουσα εν τω μεγάρω. ΜΑΚΒΕΘ Να μη τ' ακούω 'ς το εξής! Ας φύγουν όσοι θέλουν!
Ο Ρωμιός φοβάται τον έπαινο — για τους άλλους εννοείται — μην ο ίδιος φανή μικρός — Δεν είναι όμορφο πράμα. Ας δροσίση λιγάκι κ' η καλοσύνη την καρδιά μας. Πρέπει να χαίρεται κανείς, άμα βρίσκει πως έχουν προτερήματα κ' οι άλλοι, που μπορεί να μας λείπουν εμάς. Βλέπω πως κι ο κ. Παράσχος όλο τα παλιά χρόνια δοξάζει. Βέβαια! Και τα παλιά χρόνια για πέταμα δεν είναι.
Εκεί η μακαρίτις είδε το φως, εκεί εγνώρισες την χαράν, εκεί θα σου έλθη η γαλήνη. Ο αήρ της θαλάσσης θα δροσίση τον λάρυγγά σου τον θείον, οι πνεύμονές σου θα εισπνεύσωσι την άλμην την υγράν. Ημείς, οι πιστοί σου, θα σε ακολουθώμεν παντού και ενώ θα προσπαθώμεν να μετριάζωμεν την λύπην σου διά της φιλίας, συ θα μας παρηγορής διά του άσματός σου.
Λέξη Της Ημέρας