United States or Estonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Asawa ko, kahit ang pagod ko'y halos makaputol n~g hinin~ga kapag ikaw ay nasa piling naiisbang walang liban. Soledad. Kaawa-awa kang tunay sa iyong kasamá, iyo ang pag-luhâ, iyo ang pagdaing, iyo ang pagtaghoy, at iyo pa ang damdamin. Vico. Hindi magkakagayon at sino ang tawong iyan hoy, ¿Sino ka? Bakokoy. Sino naman kaya ito. Kukumpas n~g pagalang. Soledad. Iyan ay bagong pasok lamang dito.
Isang araw, bago sumapit ang ika 30 n~g Nobyembre n~g taong 1921, na ginawang araw na pan~gilin mula noon n~g ating m~ga Kinatawang tagapagbatás, lumapit sa akin ang m~ga anak kong nagsisipagaral sa m~ga paaralang-bayan at ibinalita ang ganito: "Bukas anilá wala kaming pasok. Pistá daw, tatay, ni Bonifacio." At saká pamanghang itinanóng sa akin: "¿Sino ba iyang si Bonifacio?"
Mabuti naman at nalaman mo ito. Pumarito ka ngang lagi. Gayon na lamang ang pagkalugod niya sa anyayang yaon ng matanda; kay gandang loob! Leoning, kausapin mo nga sila, ipagsama mo sa loob, hala pasok kayo at ako lamang ay magaayosayos dito sa labas ang dugtong pa ni aling Rita. At nagsipasok sila. Anong tuwa ng binata! Wala kundi pawang kasiyahan sa puso ang naghahari.
Napapansin din n~g m~ga "fraile" na ang pasok n~g salapi sa simbahan ay umuunti, sanhi sa kagagawan n~g m~ga mason na nagtuturo sa bayang iwanan ang patay sa loob n~g simbahan at huwag magbayad n~g anoman. Itinuturo rin naman nila na huwag bilhin ang m~ga kalmen, ang m~ga kuwintas, ang m~ga kandila, ang m~ga istampá, ang m~ga bula, ang m~g novena, na kinakalakal n~g kombento.