United States or Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Isang arao naguing cailan~gan ang siya ay maquipagquita sa isang babaying may dalaoang anac na dalaga, na paraparang mabait, at masunurin sa man~ga utos nang Dios, at pagcaquita niya sa dalaga, ay nacaramdam n~g tugtog sa loob, na isa sa canila ang itinalaga nang Dios, na maguiguing asaua niya, at madaling pumayag ang ina, niyong siya ay namanhic, yayamang naquiquilala ang cabaitan niya: at nagpatotoo naman ang dalaga, na siya ay malaon nang humihin~gi sa Dios nang mabuting cacasamahin, at pagcaquita niya sa bagontauong iyon, ay naquilala na siya ang ibig nang Dios na maguing esposo niya.
Sa lahat nang bayang caniyang pinagdadaanan, cung ibig niyang paquita ay nagcacaroon siya nang maraming salapi. Ilang man~ga guinoo at man~ga caballero na nacaibig macaquita nang lagay niya, ay pinagcacalooban siya nang gugugulin sa caniyang paglacad; at ang Emperador sa pagcaquita sa caniya at pagcarin~gig ay pinagcalooban siya nang apat na libong piso, na bouis sa taon taon.
Nang aco,i, dumating sa bahay nang matanda, ay nagrorosario pa silang mag-anac; caya aco,i, nag-antay, at umupo aco sa liputan nang bacuran, hangan sa natapos ang canilang pagdarasal . Pagcatapos nang canilang dasal, ay sumungao si tandang Basio sa bintana , at pagcaquita sa aquin, ay sumigao nang gayon: ¡Aba! ¡cayo, po, pala,i, naririyan!
Pagdaca'y tinun~go at cusang hinanap caniyang confesor na may puring hauac, pagcaquita niya'y agad n~g tumauag, may luha sa mata't siya'y napalin~gap. Ang sagot sa caniya: Huag n~g magbalic sa coventong yaon n~g curang bulisic, aco ang bahalang sa lahat umusig at mananagot pa sa caniyang nais.
Ang ama. Ibig niyang turuan nang ilang man~ga pan~gun~gusap, at nang siya,y, mauiling maquinig nang isang voces na para nang sa tauo. Tayo na nabubuhay na casama nang íbang man~ga tauo, at sa lahat nang oras ay nacacamtan natin ang pagcaquita at pagcarin~gig sa ibang may pagiisip na para natin, at macacausap natin sila ay inaacal
Binasa nang ama . «Minamahal cong Robinson: iquinalulumbay cong totoo ang pagcaquita cong icao ay totoong caauaau
Malaquing totoo ang caligayahan ni Robinson sa pagcaquita nang icapapaui nang cagutumang nacapagpahirap sa caniya, gayon ma,y, cacaunti ang talaba na di sucat macapauing lubos nang caniyang cagutuman. Ang lalong di niya icatahimic ay cung saan siya magcacanlong sa man~ga haharaping arao, at nang houag siyang tampalasain nang man~ga tauong bundoc at mababan~gis na hayop; sa pagca,t, ang una niyang sinilun~gan ay totoong mahirap, na ang pagcagunit
Ang ama. Siya,y, nahirati nang pagmalasin ang lahat nang bagay na caniyang naquiquita, at itinatanong niya sa caniyang sarili: ¿ano caya ang cagagamitan co nito? caya n~ga di niya inalintana ang pagcaquita nang isang lupang malagquit na caniyang napagmasdan sa isang lugar nang pulô; at magmul
Cun macaquita nang caunting pilac, dadalhin sa sugalan, capag natalo na,i, iinóm nang alac, ooui sa bahay, at pagcaquita sa asaua ay cagagalitan, at tatampalasanin. Sa guinayon gayon; sa pagdadalamhati touina nang babaye, at sa casalatán nang pagcain na sumasala sa oras, ay dinatnán nang saquit.
Sa catapusa,y, nacatanao nang ilang man~ga halaman na inacala niyang nararapat lapitan at siyasatin. Totoong nagcacalapitlapit na naguing parang isang cagubatan, at namasdan niya na ang iba,y, may bulaclac na mapulapula, ang iba,y, mapuputi, at ang iba,y, ualang bulaclac cundi man~ga bun~gang mapupusiao na casinglaqui nang bayabas natin dito sa Filipinas. Quinagat niya capagdaca ang isa; datapoua,t, naquilala niyang di sucat macain, at totoong nagalit siya, na capagdaca,y, binunot niya ang halaman, at ihahaguis na sana, ay siyang pagcaquita niya sa man~ga ugat ay may nabibiting tila man~ga tugui na malaqui,t, munti. Inacal
Salita Ng Araw