Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Ook in het practisch-onmogelijke, maar theoretisch stelbare geval dat de vertaler evenzeer vervuld ware als de dichter van hetgeen uitgedrukt moet worden, zoude het onmogelijk zijn, dat de tweede, de Nederlandsche dichter kwam tot een uitdrukkingsvorm, die ook maar eenigszins gelijkliep met den vorm door den eersten, den Italiaanschen dichter gevonden.
Naar mijn overtuiging is er bij groote dichters, en met name bij Shakespeare, een zoo innig verband tusschen den inhoud en den vorm hunner scheppingen, dat de vertaler, wil hij met zijn arbeid ongeveer denzelfden indruk geven als het oorspronkelijke, verplicht is, niet alleen den inhoud getrouw over te brengen, maar ook den vorm zooveel mogelijk te behouden.
Uitgever en bewerker hebben Verschave aan 't woord gelaten. Ook daar, waar zijn zienswijze niet geheel of in 't geheel niet de hunne was. Zij bedoelden weer te geven wat het oorspronkelijke werkelijk is: geen leerboek om de Nederlandsche geschiedenis van de laatste zestig jaren te leeren kennen, maar een rijp, helder, leerrijk oordeel van een vreemdeling over ons land. De Vertaler.
Zoolang dus het uitsluitend vertalingsrecht van den schrijver bestaat, mag de vertaler niet zonder diens toestemming zijne vertaling in druk uitgeven of, zoo het een tooneelstuk is, doen opvoeren, en daarom heeft de vertaler niet veel aan zijn recht, indien deze toestemming niet is verkregen. Doch voor het ontstaan van het recht des vertalers is dit geen beletsel.
Een ander bezwaar tegen artikel 6 Conventie 1886 is, dat het door uitsluitend naar de artikelen 2 en 3 te verwijzen, aan den vertaler alleen bescherming tegen nadruk verleent en niet tegen onbevoegde opvoering, voor 't geval het een tooneelstuk betreft.
Dikwijls voldoet de vertaler niet aan de vele zware en zeer bijzondere eischen, welke dit werk stelt. Maar vooral moet men hierbij ook in het oog houden, dat de aesthetische werking van een dichtstuk toch altijd voor een deel, al is het dan geen alles overwegend deel, berust op de taal, d.i. dus den vorm.
Eene geliefkoosde redeneering van vele schrijvers, die echter wegens hare oppervlakkigheid alle waarde mist, is b.v. de volgende: Het auteursrecht beschermt alleen den vorm; wanneer een geschrift wordt vertaald geeft de vertaler er een nieuwen vorm aan; derhalve kan de auteur zich niet verzetten tegen de uitgave van eene vertaling van zijn werk; het auteursrecht omvat dus niet het uitsluitend vertalingsrecht .
Wat ons in dezen vertaler ten slotte treft, is het rustig zelfvertrouwen, waarmede hij spreekt over de ontvangst, die hem en zijn werk wacht van de zijde der geestelijkheid.
Op den innerlijken vorm en den inhoud kan hij niet het minste recht doen gelden. Het uitgeven van eene andere vertaling van hetzelfde geschrift is derhalve geen inbreuk op het recht van den eersten vertaler. Evenmin kan deze zich er tegen verzetten, dat van zijne vertaling weer eene andere vertaling of bewerking in het licht wordt gegeven. Wat dit laatste betreft schijnt Mr.
Binnen den kring der Vereeniging, waarvan trouwens bijna alle Nederlandsche uitgevers lid zijn, geniet dus, buiten de wet om, de eerste vertaler het uitsluitend vertalingsrecht op het oorspronkelijk werk. Hetzelfde beginsel dus als het in de regelingen van 1796, 1803, en 1814 en 1815 gehuldigde: wie er het eerste bij is geldt als rechtmatig bezitter.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek