Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Geerten, verwarmd door den drank, opgehitst door de kittelende bekoring, die van Lowis uitging, trachtte steeds heur arm te grijpen, wilde ze ontrukken aan Franskens indringerigheid. Heel de ploeg ging van danszaal tot danszaal, stil-aan afbrokkelend, wijl hier en daar, enkelen met vrienden plakken bleven zoodat de joelende hoop staag verminderde ...
Weer verscheen hij 's morgens heel vroeg reeds op de kaai, trachtte zooveel klanten mogelijk te bedienen, was voorkomend en minzaam-beleefd ... bezield met den vasten wil meer centen te verdienen, hopend zich stil-aan een vaste klandizie te verwerven ... Met de andere roeiers hield hij zich nu minder op. Sedert de nederlaag in de worsteling met venijnigen Charel, was zijn populariteit afgesleten.
De trieste Novemberdag verstierf stil-aan ... Aan den horizont vervloeiden de laatste roode bloedstrepen allengskens in 't eenbarelijk grijs van den mokerzwaren, looden hemel, laag-koepelend over de vergrauwende stad. Hier en daar, in de halve duisternis, wipten de gaspitten aan, weifelend verlichtend den drabbigen straatweg en de vuile gevels.
Verwey ging bij zijn venster staan en keek afgetrokken naar buiten. Wind gierde om zijn eenzaam huis, een regenvlaag striemde de glazen. Beneden door de vochtige duinen kroop langzaam een groepje mannen, blauwig-zwart. De dichter zweeg. Zijn gezond, snugger gelaat was strak, werd stil-aan vroolijker. Hij lachte genoeglijk voor zich uit. Ik zag zijn heldere oogen leven.
Tusschen Franske en hem kwam het stil-aan tot een breuk vooral na de poets, die hij den jongen met Nieuwjaarnacht bij Lowis gespeeld had. De veete tegen de motorbootjes verscherpte en nu ging er bijna geen dag voorbij of er werd eenige schade aan de scheepjes toegebracht, vooral aan dat van Rik Schampavie.
Dit is de geschiedenis van de tijdschriften. Maar daarbuiten staat die eene groote gebeurtenis: de herleving van Guido Gezelle, die stil-aan weer aan het zingen ging en juist omstreeks '90 zijn prachtigste verzen schreef, zijn Tijdkrans en zijn Rijmsnoer.
Dan beschuldigde Geerten in 't geniept, Franske, en 't werd hem een zoete victorie wanneer hij vernam hoe de Rik met zijn vrienden, zijn medevrijer hadden afgerammeld. Stil-aan was hij begonnen met Franske te haten, en uit wrok beklapte hij hem bij Lowis, maakte hem verdacht bij de andere roeiers.
Eerst in den morgen van den volgenden dag werd Geerten wakker, zette zich half recht, voelde zijn dikke tong droog in den papperigen mond, wreef zich de nog-zwaar neerhangende oogleden en gaapte met vervaarlijke openspalking der ruig-behaarde lippen ... Stil-aan rees hij uit zijne verdooving, kwam bewustzijn in zijn kop.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek