Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Weggedoken diep in de veeren, wat er placht te fladderen en te vliegen, te tjilpen en te kwinkeleeren. Ontglansd het loover en ontkleurd de bloemen. Alles, als wachtte het den ijzigen greep van den dood. Maar opeens, daar breekt hij, de nevel. Er straalt blauw door de grauwte, er sprankelt klaarte door de donkerte heen.
Hij, de herder onzer wegen ! Hij heeft meest van al gekregen ! Naar de verte verdwaald, Heb ik dien stam gevonden Heb ik hem hier gehaald En met bloemen omwonden En de lente hergeven Aan wien lente ontvlood Zoo is het leven Zoo is de dood ! Zoo is het leven Zoo is de dood ! Menig stam, die al zucht En al bladerloos wankelt, Om wiens kruin nog een vlucht Groene loovertjes sprankelt.
Vliegt op uwe zijde of wentelt in wijde cirkels hoog in de lucht; Weerkaats den zomerhemel, gij water en bewaart hem tot aller neerziende oogen tijd hebben gehad U te zien, Sprankelt uit fijne zonnelichtspaken om de weerspiegeling in het zonbeschenen water van mijn hoofd of ieders hoofd! Nadert schepen in den beneden-baaij! Vaart op en af witbezeilde schoeners, sleepen, lichters!
Maar vierend de stijgende en de koortsende beroering: "Als luchters branden ze nu stil de vlammen van het leven in mij; als garvend koren sprankelt het in mijn hoofd op, ik ga geleid, ik wil er uit.... gaan, o, als een meteoor voorbij in het niet, latend in het ruim der tijden nalichtend het bewegen van mijn leven"....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek