Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
Ik durfde niet maar ik =moest=. Het koperen knopje zat mij tusschen de vingers als vastgeklemd: mijn arm behoorde mijzelven niet meer toe: een galvanische stroom voer mij uit den schouder er door heen.... Daar volgde een zachte ruk en de bel ging over.... Bij haar klingelen was het mij of ik eenen moord begaan had, en of ik het armezondaarsklokje reeds mijne uitvaart hoorde luiden.
Ik viel spoedig in slaap, en al wat ik gissen kan, is dat de page, toen ik sliep, niet denkende dat er eenig gevaar was, tusschen de rotsen ging zien naar eieren, waarnaar ik hem uit mijn venster al had zien zoeken, en een of twee in de spleten oppakken, maar hoe dat mag zijn, ik werd plotseling wakker door een hevigen ruk aan den ring, die voor het gemak van mij te dragen boven aan mijn doos was vastgemaakt.
Doch tegen ongeveer vier uren in den morgen werd daaraan een gewelddadig einde gemaakt, want op dat oogenblik kwam met een ruk het hoofdeneinde van mijn hangmat naar beneden, en ik viel met mijn hoofd op het dek, terwijl mijne beenen nog in de lucht bleken hangen, evenals van de arme Sally, toen zij in het bootje een bruinvisch ving.
Met een wanhopigen ruk en een schop bevrijdde zij zich ten leste en zat, weer heelemaal verfomfaaid, peinzend voor haar deuropening te kijken. Plotseling keerde zij zich om en liet haar achterpooten in het gat zakken. Zij ging dezen keer behoedzamer te werk, bang dat zij er in zou loopen.
Maar Eva heeft niet naar den vader geluisterd. Op een paar treden na is ze reeds boven. Doch nu, bijna had zij naar evenwicht verloren. De sleep van haar kleed is aan een spijker blijven haken. Met een krachtigen ruk, die een groote scheur in dien sleep maakt, heeft ze zich aan de klem ontworsteld. Wat, wát geeft ze nu om japonnen met slepen!
Toen begon zij zich uit te kleeden, zij nam den kam uit het haar, die haar toch al gedurende den avond had gehinderd, en liet het dikke zwarte haar over den rug heen en weêr zwieren. Zij was opgewonden, voelde zich koortsig. Haar borst daalde en steeg onder het ritselend korset. Ring! met éen ruk knoopte zij haar groenzijden lijf los, trok het korset af en gooide het op zij.
Toen begreep hij wel, dat het al laat was. Met een hevigen ruk deed hij de deur open en verscheen met de sabel in de hand op den drempel, terwijl hij z'n hoofd beurtelings rechts en links wendde, als iemand, die niet weet in welke richting hij zijn houwen moet geven. "De duivel moge mij halen, als ik weet, naar welken kant ik moet!" riep de soldaat eindelijk woedend uit.
Verlangend de roos te plukken, steekt hij zijn hand uit het venster, maar de ijzeren traliën houden hem tegen. "Zouden traliën mij tegenhouden? Neen!" met beide handen grijpt hij de twee staven aan; één ruk... zij zijn gebroken, al hebben zij zijne vingers ontvleescht. Nu verlaat hij zijne gevangenis, hij kust de roos, hij plukt haar en legt haar op zijn hart.
Met de vlugheid van een koordedanser nam de vader een gebersten pot van den schoorsteen en wierp water op de rookende spaanders. Toen zeide hij tot zijn oudste dochter: "Komaan, ruk de mat uit den stoel." Zijn dochter begreep hem niet. Hij greep den stoel en trapte de mat ervan in, zoodat zijn been er doorging. Terwijl hij zijn been er weer uittrok, vroeg hij aan zijn dochter: "Is 't koud?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek