Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Hoe sere hadde hi mi ontstelt! Nu willic gaen ende doen dit gelt Heimelijc in miere ghewout, Want het es al edel gout. Al en bleve mi nemmermeer Dlantscap, nochtan waric een heer Met desen ghelde, dat ic hebbe ontfaen. Ic hebt na minen wille wel ghedaen, Want ooc sal mi nu bliven dlant. Meester: Waer sidi, hoghe gheborne wigant, Van Damast gheweldich coninc?
De jonghe joncfrou Damiet: O scoene jonghelinc Esmoreit, Nu biddic u doer oetmoet, Als ghi van uwer saken sijt vroet, Dat ghi dan wederkeert tot mi. De jonghelinc: O scone joncfrouwe van herten vri, Dan salic laten nemmermeer, Ic en sal met enen corten keer, Edel wijf, tot u comen, Als ic die waerheit hebbe vernomen, Bi minen god Tervogant.
Wat si eten ende drinken, si en werden nemmermeer sat in deser wijs, want dese hongher es ewich.... Al gave God desen mensche alle die gaven die alle heylighen hebben ... sonder hem selven, nochtan bleve die gapende ghier des gheests hongherich ende onghesaedt." Nochtan gonnen wijs hem wale, ende soe wijs hem meer ghonnen, soe wij hem bat smaken.
Maar zelf genoot hij volop van de weelde God te mogen dienen. Wel is hij zich bewust zijn Schepper nimmer genoeg te kunnen eeren, doch dat onvermogen, een bewijs van Gods grootheid, is hem eene reden tot nieuw genot: "dat is herde lustelic, dat onse Here ende onse God soe groot is, dat wi hem nemmermeer ghenoech reverenciën ende waerdicheden en sellen moghen doen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek