Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Hij deed Guacanagari dit voorstel en vol vreugde nam deze het aan, waarop men terstond aan het bouwen ging van het houten fort. De onnoozele Haïtiërs, door den Kazike onderricht, welk een groot geschenk de »Zonen der zon« hun geven wilden, hielpen met alle macht aan den bouw mede, en binnen een paar dagen was het fort, dat van Columbus den naam van »La Navidad« kreeg, voltooid.
Van de groote vondst aan de rivier Ozema werd daarom tegenover Aguado geen woord gerept, en van eene mogelijke verplaatsing van de hoofdstad der Kolonie sprak men natuurlijk ook niet. Onze vriend Miguel Diaz was weer bij zijne Kazike Catharina, leefde met haar, nu ze ook Christin geworden was, zeer gelukkig en wachtte bedaard den loop der gebeurtenissen af.
Ook hier toonden de inboorlingen zich niet zoo bijzonder verbaasd bij het zien van de Spanjaarden, en de Kazike noodigde hem zelfs uit om een bezoek in zijne stad te brengen. De Cordova voldeed hieraan en stond niet weinig verwonderd, dat hij bij zooveel beschaving ook zag, dat hij hier onder menscheneters was, die afgodendienaars waren.
In het midden van die kano was eene hut van palmbladen gebouwd, en in deze hut bevond zich een Kazike met zijne vrouw en kinderen. De kano werd geroeid door meer dan twintig Indianen, die niet naakt, maar evenals de Kazike en zijne vrouw en kinderen gekleed waren.
Vooraf echter kwam de eerste dienaar van dien Vorst en gaf den Admiraal, uit naam van den Kazike, eenige geschenken. Tot die geschenken behoorde een gordel, waaraan gekleurde balletjes en kunstig bewerkte beentjes waren, en verder was er ook bij een houten menschenhoofd, met ooren, neus en tong van goud.
Caonabo zag in die keten niets anders dan een »Zemi« van de Spanjaarden, en geloofde den Spanjaard terstond, toen deze zeide, dat Caonabo eerst in de rivier een bad moest nemen, eer hij die keten dragen kon. De lichtgeloovige Kazike ging nu in gezelschap van De Hojeda en diens metgezellen naar de rivier, baadde zich en liet zich de keten omhangen.
Tegen den avond kwam de broeder van Guacanagari weer aanboord bij Columbus en onderhield zich geruimen tijd met Catalina en hare medegevangenen. Hij verliet op de gewone wijze het schip en des nachts wisten de vrouwen overboord te springen en zwemmende den wal te bereiken. Toen Columbus den volgenden dag bij Guacanagari de vluchtelingen wilde laten opeischen, vond men den Kazike nergens.
Maar in alle gevallen, Columbus sloeg dat aanbod niet af, en beloofde den Kazike den volgenden dag bij hem een bezoek te zullen brengen.
Columbus deelde het hem mede, en eenigszins minachtend haalde nu de Kazike de schouders op, en zeide, dat er op grooten afstand in het gebergte zooveel goud te vinden was, dat men er weinig waarde aan hechtte. Gaarne wilde hij zorgen, dat de Admiraal hiervan een' goeden voorraad kreeg. Ook Guacanagari noemde dat land »Cibao«, en natuurlijk was het, dat Columbus nu alweer aan Zipangu dacht.
Anders dacht Caonabo, de fiere en dappere Kazike van Cibao, er over. Hij liet de Spanjaarden, die in driesten overmoed rondzwierven, den een na den ander overvallen en worgen, en toen ziekten de gedunde gelederen der bezetting teisterden, en Don Arada, òf reeds gesneuveld, òf ziek was, en dus geene macht meer kon uitoefenen, liet hij La Navidad overrompelen, uitmoorden en vernielen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek