Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Het was hoog tijd; want, terwijl de Onterfde Ridder op den Tempelier indrong, was Front-de-Boeuf met opgeheven zwaard tot dicht bij hem genaderd; maar eer de slag viel, bracht de Zwarte Ridder hem een houw op het hoofd toe, die, van den gepolijsten helm afglijdende, met weinig verminderde kracht op het chamfron van het paard nederkwam, en deed Front-de-Boeuf met zijn ros op den grond rollen, waar zij beiden bewegingloos bleven liggen.
Nergens is eenig spoor van bouwgrond te ontdekken; nergens is water te zien; nergens hoort men gezang of gesjilp van een vogel; overal doodsche, eentonige stilte en eenzaamheid. Wij bespeuren geen andere levende wezens dan een kleine smaragdgroene hagedis met bruinen staart, en een roofvogel, hoog in de lucht zwevende.
Hij was een mislukte kruisridder, hij was een paar eeuwen te laat geboren.... O! in een maliënkolder op een hoog, geharnast paard te zitten, gewapend met een lans, een gevederden helm op 't fier gedragen hoofd, en in je borst een diep geloof te voelen, aan 't hooge, 't heilige van een taak, een strijd!....
Ga jij nou eens staan!« »Goed,« en Klaas steunde met z'n rug tegen den boom. Even later stond Jo voor het gat. Het was toch erg klein, hoor! De jongen wrong en wrong...., ha, daar ging z'n hand. »Ik ben d'r in,« juichte hij, »en ik voel de eitjes!« »Pas op, knijp ze niet kapot: ze zijn zoo teer,« riep Klaas. Jo nam een paar eitjes uit het nest en wou z'n hand om hoog trekken. Maar dat ging niet.
Nog had de troost geen plaats van nokkend tranenstroomen; Nog wist de zucht geen' weg te vinden naar om hoog. 't Vlood siddrend, hand in hand, met zwartbeneveld oog, Vergat zich-zelf en 't kroost dat in hun bruiloftsweelde Een nog onwraakbre min in Godenreinheid teelde, En wachtte, elkaâr aan 't hart, in één', één' zelfden nood, 't Nog onbegrijpbre leed der hun bedreigde dood.
Hier loopen we levensgevaar, spannen ons in tot het uiterste, en scheuren onze nagels bijna stuk, terwijl we op ons doode gemak ons doel hadden bereikt, als we een anderen weg hadden gekozen. Maar onze moeite wordt ruim beloond door het prachtige uitzicht, dat wij genieten op den top van den Karahoum, die 4150 M. hoog is.
"Dat graf moet tot 't laatst van de jaren Verkonden het lot van de maagd, Die zelfs nog na eeuwen en eeuwen Toekomstige mannen behaagt. "En stapelt op den straatweg Men steenen tot bergen zoo hoog, Die zoolang als de wolken drijven, Daar blijven voor ons oog.
Hij ging voor tijdverdrijf spelletjes doen. Eerst stak hij zijn voeten zoo hoog mogelijk in de lucht, met de dekens er overheen. "Nu is het een hooge berg," dacht hij. "Wacht ik zal er een man boven op zetten, dan kan hij ver zien." Hij liet zijn voeten zakken, en legde zijn kussen er op.
Den uitersten beschermingswal der vesting vormt een uit ruwe steenblokken saamgevoegde dam, waartegen de zee bij rustig weder haar klaagzang murmelt, of, als de Sond door den storm wordt bewogen, hoog wordt opgezweept. Hoog boven het kleine menschdom aan haar voet verheft zich de burcht, met haar bemoste grondmuren, haar vier hoektorens, haar versterkingen en onderaardsche gewelven.
Wij aanschouwen, hoog boven onze hoofden, een mystieken tuin: takken en bladeren en bloemen en loofwerk, zoo als uwe oogen hier beneden nooit aanschouwden, vormen daar kransen en slingers en een weefsel van groen en kleuren, waartusschen fabelachtige vogels met gouden pluimage zweven, apen en eekhorens dartelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek