Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
"Waarlijk Félicia, 't is dwaas genoeg geweest dien brief aan te nemen. Wat moet don Gaston daarvan denken? En wat moet ikzelf gelooven? Misschien verbeeldt hij zich op dit oogenblik wel, dat ik zijn brief lees en herlees. Aan die schande heb je mij door je handelwijze blootgesteld."
Ik spreek van hen met dezulken die hen gekend hebben, en wek bij allen die mij dierbaar zijn den lust op om hen te kennen; ik doorblader hun geliefkoosde boeken en herlees de bladzijden, die wij te zamen lazen; ik zoek hunne namen in mijn dagboek, dat menig opgeteekende bijzonderheid behelst, die er duizend niet opgeteekende voor mijn geest terugroept; ik houd de kleine souvenirs, die zij mij nalieten, in hooge waarde.
"Nu moet ik u iets bekennen waarvoor ik mij diep schaam, maar ik moet het u vertellen om mijn geweten te ontlasten. Vroeger, bij 't lezen van uwe brieven, dacht ik dat gij overdreeft in uwe uitingen van genegenheid voor mij, maar nu, terwijl ik ze herlees, begrijp ik uwe onbegrensde liefde en uwe verheven ziel.
"En wat Dumas betreft, ieder romanschrijver moest hem van buiten kennen. Ik lees en herlees zijne werken. De intrige is altijd mooi, maar hoofdzakelijk legt hij er zich op toe om een goed verband en eene goede oplossing te verkrijgen." Te Parijs kwam Tolstoi in aanraking met Toerghenjeff, waardoor eene eenigszins nauwere betrekking tusschen die beide schrijvers ontstond.
Natuurlyk omdat er dan meer kans ware geweest op "schipperen" En voorts: "dat Havelaar hem stoorde in zyn drukke bezigheden!" De man was zeker bezig met een jaarverslag over rustige rust! Ik heb dien brief voor my liggenen vertrouw myn oogen niet. Ik herlees den brief van den adsistent-resident van Lebak ik plaats hèm en den resident van Bantam, Havelaar en Slymering naast elkander...
Ik weet wel dat ik dit gedeelte altijd met graag genoegen herlees, ik weet niet of ik gelijk heb, als ik daar de eerste sporen vind in dat boek, hoe later uit dien volslagen gek, uit die schepping van grooten lachlust, langzamerhand een ongelukkige groeien zal, een hoog opgevoede geest, een zonderling die dikwijls een ziener wordt, onder de sublieme bedoelingen van zijn schepper.
In de schaduw van eene poort van de apadâna van Xerxes gezeten, herlees ik, in het Leven van Alexander, naar de vertaling van den ouden Amyot, het verhaal van den brand van Persepolis; en hoe ongaarne ik ook de nagedachtenis van den grooten koning van Macedonië met zulk eene zware beschuldiging onteer, zoo kan ik toch, bij het zien van deze verkalkte steenen, van deze door de vlammen geteisterde zuilen en verkoolde balken, Plutarchus geen ongelijk geven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek