Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Ze zweette en blies en 'r ooren vonkten den glimmrenden schijn door de straat 'r ooren droegen teeder geglans van dauw-op-een-bloemstruik 'r ooren, garstig en spek-bleek, slierden een zilveren herfstdraad met bevend geflonker door 't stuifsel dat voeten sloegen uit asfalt. Vet en heup-kwallend, dauw-smachtend, ging ze een hoek om.
En gij, o mijn ziel, waar zijt gij, Omgeven, los, in matelooze oceanen van Ruimte, Eindeloos peinzend, wagend, spinnend zoekt gij de sferen om U er mee te verbinden, Tot de tijd, tot de brug, die gij behoeft, zal gelegd zijn, tot het slepende anker vasthoudt, Tot de herfstdraad, die gij uitlaat, ergens aan vastblijft, o ziel.
En hij streek een herfstdraad van z'n voorhoofd. De lucht was zoo blauw en wolkeloos en zag zichzelf in 't water en de zon scheen gouden.
Dan denk ik, hoe 'k den dood graag zoude wachten Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft En henenzweeft in de eerste koude nachten waarin alleen één zilvren stemklank leeft: De stem, die in de hooge eenzaamheden Zingt en weerklinkt en zingend meet den Tijd En aan den hemel aarde's Schijn doet hooren,
Ik ben daar geen oogenblik bang voor! hernam zij hoog, als minachtende de menschen. Zij zwegen even. Dat teeder-broze, dat zoo licht breken kon, hing nog tusschen hen, fijn, als een herfstdraad, die hen vereenigde. Eene atmosfeer van verlegenheid was om hen. Zij voelden, dat er beteekenisvolle woorden tusschen hen gewisseld waren. Cecile wachtte even, tot hij weêr spreken zoû.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek