eschdoorn

Bijgewerkt: 19 juni 2025

Dit blijkt uit al wat in 't wild leeft, van het allerkleinste zangvogeltje, dat bij 't zonnegloren te midden van tallooze vijanden zijn zoete liedje aanheft, tot den grooten adelaar, die daar veilig op de lucht rust, wel duizend voet boven de hoogste bergspits; en van het boschmuisje, dat zijn sneeuwgangen dapper vlak onder de klauwen van den hongerigen vos, van de wilde kat graaft, tot den grooten eland, die met zijn borst een berkeboom neerduwt om van den top te eten, als de takken van eschdoorn en lederhout tijdens de noorderstormen diep onder de sneeuw begraven zijn.

William J. (William Joseph) Long - Dierenleven in de wildernis: Schetsen uit het leven der dieren hun natuurlijke aanleg: en wat zij leeren moeten

't Is een boschduif die uit den eschdoorn wegvliegt. Hier was het, ja hier, op dien voorjaarsmorgen. Hier hield hij hem staande, de grijze pleegvader, en heeft hem de hand op den schouder gedrukt en gezegd: "Wil je weten August of Eva een goede vrouw zal wezen, beproef haar, en zie of zij de vrouw is die de moeder van koning Lemuël voor haar zoon begeert."

Jacobus Jan Cremer - Dokter Helmond en zijn vrouw

Dat leerde hem Windekind op zulk een stillen herfstdag, en Johannes ademde droomstemming in met den doffen geur, die uit den boschgrond opsteeg. Hoe komen de bladeren van den eschdoorn zoo zwartgevlekt? 'Ja, dat doen de kabouters ook, zei Windekind. 'Als zij des nachts geschreven hebben, gooien zij des morgens de rest van hun inktpotjes over die bladeren uit. Zij houden niet van dien boom.

Frederik van Eeden - De kleine Johannes