Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Maar was hij, toen hij 't drama schreef, overstelpt door zijn colossalen Held; den lieven jongen, dien hij thans gaat verdedigen heeft hij doorzien, zoodat hij de kern van diens karakter tot eersten grond en tevens tot bewegingsmotief van het nieuwe werkstuk kan maken. Hij is nu niet minder bedroefd om den noodlottigen, onvermijdelijken ondergang van een edel man dan toen.
Vergelijken wij de hier kort besproken stukken met die der onmiddellijk voorafgaande periode, dan kunnen wij constateeren, dat er wel geen breuk aanwezig is, maar toch een onderscheid. Meer dan ginds is hier het zieleleven van enkele individuen het middelpunt, waaromheen het geheele drama gecrystalliseerd is.
Het gewone leven heeft toch ook geen tendenz; een tendenz bestaat slechts voor het verstand. Deze redeneering echter gaat in dit geval maar ten halve op. Inderdaad, een roman behoeft niet aan de strenge eischen van soberheid, eenheid, concentratie te beantwoorden, waaraan een voortreffelijk drama, zeg Iphigenie, voldoet.
De bewerking gaat niet dieper behoeft tenminste niet dieper te gaan dan den innerlijken vorm, d.w.z. de structuur, die uiteraard in roman en drama verschillend is. Doch de inhoud, de karakters en hunne ontwikkeling, zal in de meeste gevallen dezelfde zijn gebleven, daar de bewerker er natuurlijk naar gestreefd zal hebben, dezen zoo gaaf mogelijk weder te geven.
Deze ballade, welke den koning van Montenegro Nicholas Petrovitch inspireerde voor zijn drama "De keizerin van de Balkanstaten," is ongetwijfeld het schoonste nationale gedicht, dat in Montenegro ooit werd gedicht en gezongen.
Het is uit deze tusschenspelen, dat de Moraliteiten zich verder ontwikkelden en ten slotte het Engelsche drama zijn vorm verkregen heeft. Vooral in de eerste helft der zestiende eeuw waren zulke vertooningen bij den hoogen adel zeer in trek.
Evenals men zich soms bedwelmt door den geur van reeds lang verwelkte rozen in te ademen, zoo bedwelmde Rodolphe zich door voor zijn geest te roepen zijn vroeger leven, waarin iedere dag een nieuwe elegie, een schokkend drama, een groteske comedie bracht.
De toejuichingen van het publiek zouden wellicht zijn teleurstelling hebben verzacht, indien hij het publiek hooger hadd' kunnen schatten dan een "kudde zwijnen". De weinigen aan wier oordeel hij hecht laten zich minachtend uit over zijn drama. Zoo Herder, hoe zeer hij in stilte het stuk bewondert.
De menschen stellen echter wel belang in het drama, en daar er in het drama een zekere vooruitgang merkbaar is in de laatste tien of vijftien jaren, is het de moeite waard er de aandacht op te richten dat deze vooruitgang uitsluitend te danken is aan enkele individueele kunstenaars, die het algemeene gebrek aan smaak weigeren aan te nemen als eigen peilschaal en de kunst niet willen beschouwen als een eenvoudige zaak van vraag en aanbod.
Elisabeth, nog altijd op de loer want zij wilde geen enkel tooneel van een drama, zoo boeiend op zichzelf en zoo gewichtig voor haar belangen, missen, zag haar zuster eensklaps overeind in haar bed zitten en de handen tegen het voorhoofd drukken, alsof zij zich een droom zocht te binnen te roepen. Toen hield Beatrice de handen voor de oogen, en zuchtte diep.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek