Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
Onder de uitvoering van dit stuk gedroeg zich de kluizenaar vrij wel als een hedendaagsche criticus van den eersten rang bij eene nieuwe opera. Hij legde zich achterover op zijn stoel, met halfgesloten oogen: nu eens de handen vouwende en de duimen tegen elkander wrijvende, scheen hij in aandacht verzonken, en dan weer, de uitgestrekte handen bewegende, sloeg hij zachtjes de maat der muziek.
En hij deed plechtig en ernstig zijn verzoek. "O je, mijn waarde," zuchtte de criticus, "ik heb zelf geen sou in huis. Lolotte ruïneert me met pomade en zooeven heeft zij mij tot mijn laatste halve duit uitgeschud om naar Versailles te gaan en de Nereïden en andere bronzen monsters water te zien spuwen." "Naar Versailles?" vroeg Rodolphe. "Is het vandaag dan een epidemie?"
Maar al waart gij geen strijders ... dan nog.... Zoo zag ik, dat de proletarische toon in deze dichtkunst ontbrak en ik vond er de sociologische verklaring van, maar wat moet daar de literaire criticus mee aanvangen?
Een artikel van den thans overleden criticus #Gustave Larroumet#, getiteld: "La Duse et le public parisien" deelt mee: La Duse had bij deze gelegenheid dezelfde reserve tegenover de pers in acht genomen als zij dat gewoon was te doen. Zij legde noch bezoeken af, noch wilde bezoeken van krantenmenschen ontvangen.
"Die schaapskop van een Médicis wil geen Burchtruïnes meer; hij heeft me een Bombardement van Tanger gevraagd." "Onze reputatie is naar de maan, als we ons feest niet geven," mompelde Rodolphe. "Wat moet onze vriend, de invloedrijke criticus, wel denken, als ik hem voor niets een witte das en gele handschoenen laat aantrekken?" Ten prooi aan groote onrust gingen zij beiden naar het atelier terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek