Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Zijne toegevendheid berouwde hem, en reeds zag hij in zijne verbeelding den vermoorden Phanes, nevens de schim van den door hem onttroonden Hophra voor zich staan. »Maar, het is waar, hij zou ons werkelijk te gronde kunnen richten;" alzoo poogde hij zich voor den rechter in zijn binnenste te rechtvaardigen.
Ik ben eens opgelicht geworden door zoo een." De tweede beviel mij beter. Ik deed hem vragen, die hij vlug en geestig beantwoordde. Hij scheen aanleg te hebben voor intriges en zoo iemand moest ik juist hebben. Dus nam ik hem aan en dat berouwde mij niet, hij bleek al spoedig een goede aanwinst te zijn.
Eerst toonde hij slechts weinig lust tot spreken, maar toen hij bemerkte, dat de Prins met hem van gedachten wilde wisselen, bracht hij het gesprek op dat onderdeel van de Mohammedaansche wet, dat hij bezig was te bestudeeren, en hij verviel daarbij in zulk een haarkloverij, dat het den ongelukkigen Fernando diep berouwde, hem ooit te hebben aangesproken.
Er was geen grooter blasphemie mogelijk dan de verzen, waarin hij het woord van Genesis: toen berouwde het den Heere, dat Hij den mensch op de aarde gemaakt had, met omgekeerden zin in den mond legde van Nature, die bij hem volkomen als demiurg optreedt: "Si m'aïst Diex li crucefis, Moult me repens dont homme fis."
Toen zij dit gewaar werd berouwde het haar, daar zij nooit van te voren had geweten van welk wapen de mannen zich bedienen, dat zij niet dadelijk op de vleierijen van Pericon was ingegaan en zonder te wachten, dat zij tot zoo zoeten nacht werd uitgenoodigd, verzocht zij er zelf herhaaldelijk om niet met woorden, die zij niet verstaanbaar kon maken, maar met gebaren.
Stipan Arkadiewitsch was tegenover zich zelf tamelijk oprecht. Hij kon niet liegen en zich zelf verzekeren, dat zijn handelwijze hem berouwde. Hij kon er geen berouw over gevoelen, dat hij, een vijf-en-dertigjarig man met licht ontvlambaar temperament, niet op zijn eigen vrouw, moeder van vijf levende en twee gestorven kinderen, verliefd was, te meer daar zij maar een jaar jonger was dan hij.
Toen zij den volgenden morgen den zijnen ontving, berouwde het haar, dat zij den haren reeds verzonden had en zij verwachtte met ontzetting ten tweeden male zijn strengen blik te ontmoeten, vooral als hij zou vernemen, dat het kind volstrekt niet gevaarlijk ziek was. Maar toch verheugde zij zich, dat hij terug zou keeren.
"Mijnheer," riep de bisschop, "zulk een bijeenvoeging van namen bevalt mij niet." "Welken van beiden, Cartouche of Lodewijk XV, meent ge dat onrecht geschiedt?" Er ontstond een oogenblik zwijgens. Het berouwde den bisschop schier, dat hij gekomen was, en evenwel gevoelde hij zich op zonderlinge wijze aangedaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek