Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 7 juni 2025


De dikke Oostenrijker lag languit op een gemakkelijken stoel en keek met half gesloten oogen apathisch naar de dansende paren. In de rookkamer speelden een viertal oudere heeren hun partijtje, terwijl in een hoekje aan de andere zijde drie heeren de hoofden geheimzinnig bij elkaar staken en anecdotes vertelden, die zonder twijfel den geur van hun sigaren hoog noodig hadden.

Oppervlakkig en apathisch, als ze is, kent ze geen andere zorgen dan die voor haar toilet en haar persoon; haar natuurlijke indolentie maakt haar trouwens veel geschikter voor de lange middagsiësta's dan voor het in orde houden van haar huis. Wat pianospelen en borduren geven haar afleiding genoeg.

Aan de koffie sloeg de oude de Boogh in woede een bord kapot, waar Marietje nerveus om lachte. Hij gaf haar een klap om de ooren. En zij huilen; mama er toen fel tegen in, lamenteeren en hatelijkheden zeggen.... Willem liep er uit, bleef weg dien dag, dineerde bij Stroomberg. Maar Annie deed niets, zei niets. Zwijgend, apathisch zat ze er bij.

In zoo'n stemming bekijk je alles landerig en beu. Uit de deur van 't "Heilsleger" kwam een bleeke man. Wat verderop werd een leelijke meid met groote open neusgaten voortgesjouwd door een manken hond-mormel. Een nijdige wind zwiepte stuifsneeuw op. Apathisch keek ik naar de dingen. Het was het dommeluurtje voor het eten. De kachel stond gloeiend, schemerde rooderig licht tegen het plafond.

En toch, hoewel zoo apathisch, is de Braziliaan merkwaardig intelligent; wat anderen om het te leeren veel moeite kost, dat vermeestert hij spelenderwijs. Ook is het niets ongewoons, in Brazilië mannen te ontmoeten van groote beschaving en hooge ontwikkeling. Wat mij het meest heeft verrast, is de buitengewone gemakkelijkheid, waarmee de Braziliaan vreemde talen leert.

Zij waren echter zeer luimig en grillig, nu eens speelsch, dan neerslachtig en apathisch, en soms elkander bijna tot waanzin opzettend, heur haar en sluiers verscheurend, zich zorgeloos op hare harde bedden, de rotsen, werpende, elkaar met woeste haast verjagend, en luid schreeuwend van vreugd of wanhoop.

Ik schrijf aan den aanhoudenden angst voor den laster de somberheid toe van de Braziliaansche in het algemeen en van de vrouwen in Sao Paulo in het bijzonder. Daar ze bovendien apathisch is, geeft ze zich geen moeite, om door lectuur of nuttige bezigheid zich afleiding te verschaffen; in plaats van er tegen te strijden, koestert ze haar somberheid door lange siësta's in een schommelstoel.

Woord Van De Dag

buitendam

Anderen Op Zoek