Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 21 juni 2025


Apostasiou dike, aanklacht tegen een vrijgelatene, die zijne plichten tegenover zijn vroegeren heer niet vervulde; zulke aanklachten werden bij den polemarch ingediend. Bij veroordeeling verviel de aangeklaagde weder in slavernij, bij vrijspraak werd hij van alle verplichtingen tegenover zijn vroegeren meester ontslagen.

Naar het schijnt, was de koning met deze echtverbindtenis ontevreden: althans van dat oogenblik af leende hij het oor aan de beschuldigingen en aanklachten, die zijne talrijke vijanden en benijders niet verzuimden tegen den almachtigen minister in te brengen.

Zij hadden den sleutel van de lade, waarin de geheime aanklachten vielen, die in de bij het doge-paleis en elders geplaatste leeuwenmuilen werden geworpen. Een tal van verspieders stond in hunne soldij, die zoowel de hutten als de paleizen binnenslopen; terwijl alle staatsbeambten hun ten dienste moesten staan.

Een kreet klinkt van haar lippen, half juichend, half kermend en zij werpt zich aan de voeten van den paltsgraaf. En van de lippen, die maandenlang slechts vurige gebeden gepreveld of het verlaten kind zoete vleierijen toegefluisterd hebben, stroomen nu betuigingen van onschuld en aanklachten tegen haar vervolgers.

De vleugeldeur wordt opengeworpen, en den geliefden echtgenoot toont zij het aanvallige kind, het pand hunner liefde en juichend klinkt de naam van den dierbaren gemaal van haar lippen. Maar plotseling veranderen haar woorden in een luiden smartkreet. Hij slingert haar van zich af, als hamerslagen treffen zijn aanklachten haar onschuldig hoofd, en kermend valt Genoveva in onmacht.

De Antichrist heeft immers in hun midden vertoefd." Toen deze aanklachten neervielen op het volk, scheen het eindelijk in verzet te zullen komen. Een toornig gemompel ging door de menschenmenigte. "Het beeld is heilig," riep een. "Toen hij de stad binnentrok, luidden de klokken van San Pasquale den geheelen dag." "Moesten zij u niet waarschuwen voor zulk een ramp?" antwoordde de monnik.

Nadat de brieven gelezen waren, nam hij de gerechtsacten ter hand, doorbladerde vluchtig eenige aanklachten, maakte met een groot potlood kantteekeningen daarbij, schoof ze daarna ter zijde en begon koffie te drinken. Intusschen opende hij een morgenblad, dat nog vochtig was van de pers, en las het door.

Brian De Bois-Guilbert, ik bezweer u bij dit teeken van onze heilige Orde!" Bois-Guilbert deed eene poging, om zijne klimmende minachting en verontwaardiging te onderdrukken, daar hij wel begreep, dat eene uitbarsting hem weinig zou geholpen hebben. "Brian De Bois-Guilbert," hernam hij, "antwoordt niet, eerwaarde vader, op zulke onbepaalde en ijdele aanklachten.

Onthield men zich ten eenen male van bemoeiing met staatszaken, en liet men zich volstrekt niet aan het doen en laten der regeering gelegen liggen, dan had men niets te duchten; daargelaten de mogelijkheid, dat men het offer van valsche aanklachten werd.

Want lukte het den regent zijn aanklagers te nopen de aanklachten in te trekken, dan zou hijzelf een mal figuur slaan, maar wat erger was, hij zou met machteloosheid geslagen zijn om de inlanders verder te beschermen. Door het gevoel van eigen onveiligheid was zijn opwinding nog gestegen.

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek