United States or Dominican Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !


Και του μεν Μιλτιάδου του Αθηναίου, στρατηγού και τυράννου των εν τω Ελλησπόντω χερσονησιτών, η γνώμη ήτο να πεισθώσιν εις τους λόγους των Σκυθών και να ελευθερώσωσι την Ιωνίαν, του δε Ιστιαίου του Μιλησίου η γνώμη ήτο εναντία· ούτος έλεγεν ότι τώρα μεν ένεκα του Δαρείου έκαστος αυτών ήτο τύραννος μιας πόλεως· καταστρεφομένης όμως της δυνάμεως του Δαρείου, ούτε αυτός θα ηδύνατο πλέον να κυβερνά τους Μιλησίους ούτε άλλος τις άλλην τινά πόλιν, καθότι εκάστη πόλις θα ζητήση να δημοκρατήται μάλλον ή να τυραννεύεται.

Και οι μεν Αργείοι αναπτύξαντες το κέρας των πολύ εις τα εμπρός, εκ περιφρονήσεως προς τους Ίωνας, τους οποίους ενόμιζαν ανικάνους να υποστούν την επίθεσιν των, και προχωρήσαντες ατάκτως ενικήθισαν υπό των Μιλησίων και απώλεσαν περί τους τριακοσίους άνδρας· οι δε Αθηναίοι νικήσαντες πρώτους τους Πελοποννησίους απώθησαν έπειτα τους βαρβάρους και τελευταίον τον επίλοιπον όχλον· και χωρίς να συμπλακούν με τους Μιλησίους, οι οποίοι μετά την κατατρόπωσιν των Αργείων, άμα είδαν ηττηθέν το επίλοιπον μέρος του στρατού των, είχαν υποχωρήσει εις την πόλιν των, μετέβησαν νικηφόροι να στήσουν τα όπλα των πλησίον αυτής της πόλεως των Μιλησίων.

Ουδείς δε των Ιώνων εβοήθησε τους Μιλησίους, εκτός των Χίων, οίτινες απέδωκαν χάριν αντί χάριτος, καθότι προηγουμένως οι Μιλήσιοι τους εβοήθησαν κατά των Ερυθραίων. Κατά το δωδέκατον έτος, ενώ ο στρατός επυρπόλει αγρόν τινα, το πυρ, ερεθισθέν υπό του ισχυρού ανέμου, κατέκαυσε ταχέως τον αγρόν και έφθασε μέχρι του ναού της Ασσησίης Αθηνάς όστις και εκάη.

Ο δε Αλυάττης, άμα ήκουσε την απόκρισιν των Δελφών, απέστειλεν εις την Μίλητον κήρυκα εντεταλμένον να προτείνη εις τον Θρασύβουλον και τους Μιλησίους ανακωχήν ήτις ήθελε διαρκέσει καθ' όλον τον χρόνον τον αναγκαιούντα προς ανοικοδόμησιν του ναού.

Προς τούτοις δε και τους Λεσβίους, βοηθήσαντας τους Μιλησίους πανστρατιά, τους ενίκησεν εις ναυμαχίαν και τους ηχμαλώτευσεν. Αυτοί είναι οι κατά την αιχμαλωσίαν των σκάψαντες την τάφρον περί το τείχος της Σάμου.

Εννοήσαντες δε τους ψιθυρισμούς τούτους οι σύμμαχοι και ο Αστύοχος απεφάσισαν εν συμβουλίω να δώσουν ναυμαχίαν αποφασιστικήν· και επειδή τους είχαν ειδοποιήσει επίσης περί των ταραχών της Σάμου ανεχώρησαν μεν όλα τα πλοία, εκατόν δώδεκα τον αριθμόν, και έπλευσαν προς την Μυκάλην, αφού διέταξαν τους Μιλησίους να μεταβούν εκεί διά ξηράς.

Οπωσδήποτε όμως είναι κάτι ως πράξις το οποίον ομοιάζει τον λόγον του Δημοδόκου προς τους Μιλησίους : «Οι Μιλήσιοι δεν είναι μεν ανόητοι, αλλά κάμνουν ό,τι κάμνουν οι ανόητοι» και οι ακρατείς επίσης άδικοι μεν δεν είναι, κάμνουν όμως αδικίαν.

Ο Αστύοχος παραδώσας την αρχήν ανεχώρησε συνοδευόμενος υφ' ενός πρεσβευτού του Τισσαφέρνους, του Καρός Γαυλίτου, ο οποίος ωμίλει τας δύο γλώσσας και ήτο επιφορτισμένος να μεφθή τους Μιλησίους διά την κατάληψιν του φρουρίου και συγχρόνως διά να δικαιολογήση τον Τισσαφέρνην που εγνώριζεν ότι οι Μιλήσιοι επίτηδες μετέβαιναν εις την Λακεδαίμονα, διά να τον κατηγορήσουν προ πάντων, και ότι μετ' αυτών ευρίσκετο ο Ερμοκράτης εντολήν έχων να παραστήση τον Τισσαφέρνην ως καταστρέφοντα μετά του Αλκιβιάδου τα πράγματα των Πελοποννησίων και ως διπρόσωπον.

Ήλθε λοιπόν εις την Μίλητον ο απεσταλμένος ούτος· ο δε Θρασύβουλος, όστις ήτο προειδοποιημένος περί πάντων και ήξευρε τι έμελλε να πράξη ο Αλυάττης, εσκέφθη το ακόλουθον. Αφού έφερεν εις την αγοράν όλον τον σίτον όστις ευρίσκετο εις την πόλιν, είτε εις τας ιδίας του αποθήκας είτε εις τας των ιδιωτών, παρήγγειλεν εις τους Μιλησίους, όταν τους ειδοποιήση, να αρχίσωσι να πίνωσι και να διασκεδάζωσιν.

Οι λόγοι ούτοι και άλλοι παραπλήσιοι παρώργισαν τους Μιλησίους και διά τούτο, ότε βραδύτερον απέθανεν ο Λίχας υπό νόσου, δεν επέτρεψαν να τον θάψουν εις το μέρος, το οποίον ήθελαν οι παρόντες Λακεδαιμόνιοι.