United States or Latvia ? Vote for the TOP Country of the Week !
O, al mag ik dien bereiken, hier blijven bij u, bij de vrienden Verburg en spoedig, heel spoedig wat geld verdienen om uwe zorgen te verlichten, dát moeder, ja! ik erken het, dát was mijn liefste wensch, en dan.... een beetje voor liefhebberij teekenen daartusschen, wat een lief rustig leventje zou dat zijn geweest; nu gij alleen hier, ik alleen ginds in die groote stad, onder al die vreemde menschen!... Ach moe, wat zullen die avonden alleen op mijne kamer akelig, stil en vervelend zijn, en als het mij dan invalt, hoe gezellig het hier kon wezen."
»Omdat hij uwe hand heeft gevraagd, Claudine!" sprak de heer Verburg luid en heftig, terwijl hij het hoofd afwendde, als wilde hij den schrik en de afkeuring niet zien, die hij vreesde gaande te maken. Dan.... zij werd alleen wat bleeker en hernam uiterlijk kalm: »Dat spijt mij voor hem, hoe is hem dát in 't hoofd gekomen?"
»Ja, zoo zal het zijn, ik begrijp nu alles!" sprak hij overluid, hoewel niet voor zijn toehoorder. »Die haast die Verburg had.... hare gedruktheid, haar verlangen dat ik zou komen.... zij wordt opgeofferd, ik ben er zeker van, en ik... ik kan, ik mag er niets tegen doen!" En de handen voor de oogen drukkend bleef hij in diepe zwijgende neerslachtigheid zitten.
»Zoo stond het met mij, toen ik in den aanvang van Maart een zeer dringend en misnoegd schrijven ontving van den heer Verburg, waarin hij pertinent van mij eischte dat ik mij verklaren zou omtrent mijn huwelijksplan. Hij verlangde dat het binnen den kortst mogelijken tijd zou doorgaan en beloofde mij daartoe zijne materieele hulp.
»Dat is goed, ga die halen! maar.... Frits, blijf je niet te lang weg?" »Zeker niet, moe!'t is maar op een drafje heen en weer!" Des anderen daags bracht de heer Verburg Frits zelf naar den beurtman, het eenige communicatiemiddel tusschen E. en de hoofdstad; maar dat geregeld om den anderen dag plaats vond.
»Met er op te zwijgen! met nooit meer iets van zich te laten hooren!" riep Verburg, driftig met zijn mes op de tafel slaande onder het opleven dier ergernis, »op zulke wijze dat ik hem voor dood verklaarde en mijne dochter nog in die meening verkeert." »Maar zijt gij zeker dat uw schrijven tot hem is gekomen?" »Hoe zou dat anders kunnen zijn. Ik kende zijn adres.
»Mijn hoofd is er niet van gaan draaien, dat verzeker ik u, mijnheer Verburg! en toch.... en toch ik bewaak en beheersch sinds jaren het veelvoudige samenstel, en houd in mijne hand het roer waardoor alle raderen dier groote machine in beweging worden gebracht." »Dat moet een heele post zijn, mijnheer Brownie!" sprak Verburg, met verwondering op hem ziende, »en toch gij schijnt nog jong!"
»En zou dat hart nog voor hem kloppen, uwe armen zich nog vaderlijk voor hem ontsluiten, al ware het dan ook dat hij geen groot kunstenaar was geworden?" vroeg Brownie nu in zekere spanning. »Ja, maar hij is een groot kunstenaar geworden, hij is rijk, hij is vermaard geworden, en daarom zal hij niet komen om het mij te vragen!" »Ja, vader Verburg! dat zal hij wel!
Hij vergat dat hij op den dag van het engagement die associatie reeds openlijk had willen aangaan, en dat Verburg daarentegen uitstel had gewenscht tot den avond van de ondertrouw, of zóó hij er aan dacht, was het om uit die handelwijze venijn te zuigen en de loyauteit van den koopman te verdenken, wien het ernst was geweest met de betuiging, dat hij alleen aan een schoonzoon zulke verplichtingen wilde hebben, waarmee Veere den vriend had willen verlokken.
Gij ziet dus...." »Ik zie dat gij uw zin moet hebben, al moet ik er mij voor kleeden zonder hulp van Claudine!" »Ik zal uw kamerdienaar zijn, vader Verburg!" »Mooi zoo, een millionair tot kamerdienaar, d