United States or Turkmenistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zoodanig was de Oceaan, welke mijn noodlot mij in de vreemdsoortigste omstandigheden zou doen doorreizen. "Mijnheer de professor," zeide kapitein Nemo, "als gij wilt, zullen wij eens poolshoogte van onze ligging nemen, en het punt van vertrek voor deze reis bepalen; het is kwart voor twaalven, ik zal dus weder naar de oppervlakte stijgen."
Op een avond in den vorigen zomer had hij de hoeve verspeeld, waar zij woonden. Liever dan zijn schuld te betalen, had hij zich voor 't hoofd geschoten. Maar 't lijk van den zelfmoordenaar werd begraven buiten den bemosten muur van het kerkhof. Sinds hij stierf waren de kavaliers maar met hun twaalven geweest.
Hij zag op; het was archivaris Lindhorst; volkomen de oude man met grijswitten mantel, zooals hij hem bereids gezien had. Hij riep hem toe: „Wel, waarde heer Anselmus, waarover peinst u zoo, ik wed, dat het Arabisch niet uit uw hoofd wil? Wees zoo goed, mijnheer den conrector Paulmann te groeten, wanneer u hem wellicht bezoekt en komt u morgen met klokslag van twaalven terug.
Omstreeks kwart voor twaalven ongeveer een half uur later dan de eerst uit Briesborg vertrokken vigilante rijdt de tweede vigilante de grijze Bisschopsstad in.
Het geluk bloeide er; de zon was onze vriend en ik herinner mij den tijd niet dat wij een slechten oogst gehad hebben. En al dat geluk deelden wij op de hoeve met ons twaalven.
Dit had een heilzamen schrik teweeggebracht en de gids Ro-No verzekerde ten stelligste dat de karavaan op haren verderen tocht door Britsch-Columbia niets te vreezen had. Het weder bleef bij voortduring gunstig en des middags tusschen twaalven en tweeën begon het reeds ter dege warm te worden.
Arme meid! Ik vind het zoo een verlaten schepsel! hernam Emilie. Er zonk even een zachte weemoed over hen neêr bij de gedachte aan Eline. Maar Georges vroeg nog een tweede portie van de pudding, en zij werden weder vroolijk. Het liep naar twaalven toe. En ons rijtuig, dat maar staat te wachten! Ik zal je de rekening sturen, hoor! dreigde Emilie.
In dezen tempel der maatschappelijke mondigheid was het dat Jakob, de huisknecht van dokter Ruardi, weinige dagen na de gebeurtenissen uit hooger sfeer waarvan in de voorgaande hoofdstukken gewag gemaakt is, des ochtends tusschen elven en twaalven eene hartsterking kwam gebruiken.
Wij hadden voor ongeveer anderhalf uur de Nautilus verlaten; het was bij twaalven; ik bemerkte het aan den loodrechten stand der zonnestralen, welke niet meer gebroken werden. Het wondervolle kleurenspel verdween langzamerhand; wij liepen met regelmatigen tred, hetwelk met wonderbare duidelijkheid op den bodem weerklonk.
De jongeheeren Pompile en Eugène waren gewoon zoo tegen twaalven het kantoor 'n uurtje te verlaten, om te gaan "koffiedrinken en 'n broodjen eten by mama." Aldus luidde onveranderlyk de aankondiging van Pompile, waarmede hy aan de "heeren van 't kantoor" verlof scheen te geven ook iets te gebruiken ... als ze wat hadden.
Woord Van De Dag