United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij had een paar maal de ouders van den overleden echtgenoot bij haar ontmoet, die hem op onaangenaam aandringende manier naar Mathilde vroegen. Een buitendien maakte Emilie hem driftig, om dat hij dacht, dat zij hem alleen maar zoo'n beetje voor den gek hield. Er openbaarde zich in hem een heftige reaktie tegen de jaren van ingetogen huwelijkstrouw.
Met die gaslantaarn was 't ook heel iets anders. Ze zitten te schemeren, en mijnheer zegt na eenige oogenblikken van stilte: "Parole d'honneur, Emilie, er op gesteld ben ik niet."
Er komt werkelijk niemand meer dan, hier, Emilie en haar broêr, dien ik een beleefdheid wilde doen. Maar je hadt mij gezegd vroeg naar huis te willen gaan, en wij gaan dan later even naar de opera, in de loge van oom Verstraeten. Maak je dus niet ongerust, je hebt groot gelijk gehad, zoo te komen.
Toch ga ik er iederen dag naar toe; ik vind er nog altijd iets te doen. En verbeeld u: Emilie, die den tweeden sleutel heeft, verras ik er dan wel eens. Touchant! sprak Paul. Dat zal dan wel een roerende ontmoeting geven. Niets roerend en niets touchant, antwoordde Marie uit de hoogte. Meestal zijn we heel vroolijk, terwijl we, zooals we het noemen, ons poppenhuis arrangeeren.
En de mooie klanken ruischten door, als een stortvloed van smart. Ter eere van Eline zorgde Paul tegenwoordig te zijn bij het koffiedrinken, te half-een. Des namiddags kwamen eerst de heer en mevrouw Verstraeten met Marie en vervolgens Emilie De Woude. Eline ontving ze hartelijk en toonde zich verheugd ze weder te zien en vertelde hun allen veel nieuws van Georges en Lili.
"Hoor eens," herneemt de "lieve" die zich gaarne den zoen laat welgevallen, den zoen, die hem verzekert dat hij wél heeft gehandeld: "hoor eens, er zijn standen Emilie; familie of geen familie, zooveel men vermag moet men zijn stand bewaren, en men gooit hem al aanstonds te grabbel door zulke menschen in zijn huis te ontvangen; ik zeg Emilie, daar zijn standen in de wereld, en, eenmaal op deze hoogte, behoort men zich niet te verlagen."
Het was haar plotseling of ieder haar aan zou zien, zou raden wat zij dacht, en zij huiverde bijna haar wimpers omhoog te heffen, uit vrees het aanzicht van den salon eensklaps geheel veranderd te zullen vinden.... Maar toch, toen zij opzag, was alles het zelfde: de oude dames praatten met Betsy en Emilie door, Vincent fluisterde bijna aan Henks oor, en de meisjes en Paul drukten Etienne de hand.
Waar heb je 't over? interrompeerde Max Robert. O, we hebben 't over de plaats van de vrouw, en de beteekenis van de vrouw. Ja, zei de onschuldige Bonnie.... Ik vind, dat de vrouw zich niet zoo op de voorgrond moet plaatsen.... Laat ze maar, hoor, zei Max beschermend. Ze wint 't toch niet, hoor? Nou, dat moet je niet zeggen, Max, viel vinnig Emilie in.
Met wie was zij geweest in die tentoonstelling? Met Emilie De Woude, met Georges misschien.... Georges kon toch niet.... Of, haar danseur, die haar ten huwelijk had gevaagd, dien zij had afgewezen? Ach, het was te dwaas, ze gaf het op, ze wilde er niet meer over denken.... eenmaal zou ze het toch wel weten....
"Foei, Emilie!" zeî haar jonge zusje, "heugt je Eefje niet meer? ze was zoo'n vrolijke, vriendelijke meid." Het blaauwbessenvrouwtje had het kind wel willen kussen. "'t Is waar," viel Emilie in: "je m'en souviens, toen hadden wij die nare, norsche jufvrouw, Numero Acht." "En waar woont Eefje nu?" vroeg de teleurgestelde oude.
Woord Van De Dag