United States or Mauritania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Op mijne jaren...." En dan terwijl een vuurrood haar aangezicht bedekt, staat mevrouw Mansburg van de tuinbank op, en Kippelaan den rug toekeerend om zich naar de achterzij van het huis te begeven, voegt ze er bij: "Zooals ik u zeide, men laat zich aanmelden. Ginds is de voordeur." De generaal Van Barneveld verkeerde 't allerminst in een stemming om menschen als Kippelaan te ontvangen.
Om kort te gaan, vroolijk en wél hervatten we onze wandeling; we praten over je toekomst, over je praktijk, ik weet niet wat. Naar huis terugkeerende, onder 't beklimmen van den berg, bespeur ik dat ze sterker dan gewoonlijk begint te hijgen. 'k Zeg nog: wil je hier even op den kant in 't gras gaan zitten terwijl ik in stilte besloot om op een paar punten een tuinbank te doen plaatsen.
Jansje en de heer Bruis, het slingerende paadje volgende, kwamen op dit oogenblik aan den waterkant, en werkelijk zat daar, onder een klein treurcypresje, op een smal gazonnetje, de oudste dochter van zijn vriend Deluw, op een groene tuinbank, met handschoentjes aan, een boek in de hand en een hondje aan hare voeten "Buitentje te spelen", zich ergerende dat er in het laatste uur niemand aan den overkant voorbij was gegaan, en dat er geen mensch in de trekschuit gezeten had.
De Baron ging uit, zette zich op een groote tuinbank aan den vijver neder en wierp den hengel in 't water. Zijn bekommeringen beletteden hem echter, eenige aandacht aan zijn verrichting te schenken: achteloos hield hij den rietstok vast en liet de karpers ongestoord het aas van den angel halen.
Deze vlotjes zijn met hekjes omgeven, en over die hekjes hangen gewoonlijk theedoeken of luiers te droogen, en achter die doeken staan potten met bloemen en hier en daar eene tuinbank, en om de illusie nog te vermeerderen, hangt aan sommige achtermuren eene leeuwerikkooi of duiventil. Dit alles hebben de Oppertbewoners aan de Turfmarktzijde vooruit boven de Oppertbewoners aan de Slijkvaartzijde.
Zij naderden het lievelingsplekje; de dochter stond op, en neeg nogmaals voor den heer Bruis. Mevrouw Deluw ging naast haar dochter op de tuinbank zitten, de heer Bruis vond er een stoel. "Wij komen hier wat bij je zitten, Mina. "Wat lees je daar weer, kind? vast weer Engelsch?" "Och neen, mama! 't is maar zoo'n boek; ik wist zoo gauw niet wat ik mee zou nemen; ik zag dit liggen.
"Ze is dood, van morgen gestorven!" was alles wat hij uitbrengen kon, terwijl hij met de handen voor het gelaat op de tuinbank neerviel. Medelijdend zagen dokter Abels en zijn dochter den armen jongen aan, die, overweldigd door zijn smart, zijn tranen hun vrijen loop liet en op niets en niemand scheen te letten.
"Goed kind, dus vaarwel voor 't laatst, voor 't laatst als het voorwerp mijner wenschen.... voor 't laatst als Eva Armelo." Terwijl hij haar met gevoel in de schoone oogen ziet: "Eva, hier onder den meidoorn heb ik je 't eerst gezien. Weet je 't nog? je zat aan den anderen kant op de groene tuinbank. Je waart bleek en lijdend. En nu...." "Mijn lieve dokter!" "Genezen ja, Goddank, geheel en al.
Ik ben het. Ziedaar, laten je vrienden zich hiervoor eens te goed doen in de herberg, en kom jij eens even bij ons in den tuin." Een oogenblik later zit de oude Löbell op de tuinbank en Dorus tegenover hem op een stoel.
Bekijk de zaak eens van dezen kant, en gij zult begrijpen, waarom die jongen liever op de tuinschutting zit dan op de tuinbank ongeacht het wel wat smalle zitvlak van die tuinschutting; waarom hij zoo graag door het dakvenster klautert en liefst tegen de pannen op dan nog naar de vorst van het dak; waarom hij buiten zoo onweerstaanbaar door slooten wordt aangetrokken en als door een magnetische kracht wordt gedwongen daarover te springen; waarom hij, met zijn kameraad op de wandeling, zeker tienmaal, indien niet twintigmaal, vraagt: durf jij dat? en als er maar geen ouders bij zijn dan bij ieder kwestieus geval net zoo lang draalt en zich opwindt tot hij gedurfd heeft.
Woord Van De Dag