United States or Ghana ? Vote for the TOP Country of the Week !
Terwijl mevrouw Armelo die woorden sprak, kostte het haar moeite om een zekere agitatie te verbergen. Maar toch, niemand zal gissen dat ze zich eenigszins zoekt voor te bereiden op het mogelijke geval dat de generaal, in zijn bewogen stemming, ook háár, als de moeder van zijn nieuwe nicht en "schoon-pleegdochter" ten aanschouwe van zoo velen omhelzen zou. Och ja, waarom niet!
Ha! le voola!" Een enkelen keer nochtans hoogst zeldzaam sprak mevrouw Armelo Fransch. "Ha! Lieve Helmond! hoe gaat het? Foei, kom je ons zelf in de gang ontvangen? foei! Och, je moet je om óns niets, niets ter wereld geneeren. Wij hebben zoo volstrekt geen complimenten of aanmatiging, wij...."
Louise Eva's jongere zuster stond nog in de kleine tuinkamer aan het vouwen van de wasch, toen mevrouw Armelo haar om raad is komen vragen. Louise kent hare moeder. De goede vrouw heeft in alle opzichten een bijzondere liefde voor kleuren. Honderdduizendmaal geldt bij haar voor eens of hoogstens tweemaal. De rest laat zich gemakkelijk begrijpen.
Het theegoed stond reeds gereed; men wachtte behalve papa en mama Armelo, den majoor Kartenglimp, die den uitslag zijner nasporingen betreffende de veronderstelde afstamming der kapiteinsfamilie van de graven Van Armeloo, zou komen meedeelen. "Ja August, 't zou al heel onredelijk van me zijn indien ik niet volmondig toestemde, dat je als een lieve brave man hebt woord gehouden.
Louise moet het uiterste wagen: "Eva, als ik nu eens zeker, eens heel zeker wist dat je Helmond op dit oogenblik met niets gelukkiger zoudt kunnen maken dan met het besluit, om, inplaats van naar De Poel, met hem naar De Zonsberg te gaan...." "Zeg eens, zeer belangstellend zusje, ben je ook soms een heel klein beetje jaloersch dat Louise Armelo niet, en Eva Helmond wél naar dat feest gaat?
"En de feesten zullen elkander zoo spoedig opvolgen," zegt mevrouw Lens, terwijl zij de keurige met wit dons omzette sortie, door Louise Armelo gemaakt, een weinig lager laat zakken: "Tenminste ik heb mijn woord al moeten passeeren aan mevrouw Helmond voor ik meen den acht en twintigsten September." "Ja juist. Ik ben ook gevraagd!" klinkt het hier en daar. "Allerliefst!"
De majoor zal volgens Armelo's echtgenoot begrijpen dat de tegenspraak van Armelo alleen voortspruit uit.... uit.... dat ongewone; als men nu "dagelijks graaf was geweest", niewaar....? En uit verkoudheid; Armelo had van morgen schrikgelijk geniesd; en.... en.... 't een bij 't ander: "Jawel Armelolief, en een geest van tegenspraak, dat is.... dat is.... Laat den majoor, ik bid je, nu voortgaan."
"Daar spreek ik niet van Armelo, maar een fatsoenlijk man, een man van geboorte.... enfin zelfs een oud-militair loopt met geen kapotte schoenen. Wat zou de majoor wel van je denken!" "De majoor! dat is me vrij onverschillig. Je weet dat ik aan die heele affaire niemendal hecht; tenminste...." "Tenminste Armelo, zoolang we geen zekerheid hebben.
En die jonkman was.... Maar een rijtuig is er eensklaps tusschen in gereden. Het hield stil; hier, juist hier voor de deur. Is het Willem van De Zonsberg, de oude koetsier, die daar van den bok springt? Is het de generaal die.. .? Armelo weet niet of hij waakt of droomt.
Ik voor mij geloof dat we sinds het bekend is, zooveel krediet kunnen krijgen als we maar willen." "Bekend? Wát zeg je! is het al bekend? Ik dacht dat die gekheid tenminste geheel onder ons zou blijven totdat de majoor...." "O dáár spreek ik niet van Armelo, ik bedoel van onzen schoonzoon, van Helmond. Sedert dat men zeker weet dat hij, ook van zich zelven, er warmpjes inzit."
Woord Van De Dag