United States or Costa Rica ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen de zesde week was juist begonnen, kwam de fee op een' avond met een grooten brief, waar wel vijf lakken op zaten, binnen. Ze lei den brief op de tafel, ging in den grooten leunstoel zitten, wachtte, tot de prinses tegenover haar zat en begon: "Er was eens een kleine prins. Zijne moeder was gestorven, toen hij nog heel klein was.
Intusschen paste Marcel de schoenen. O ramp! Ze waren beide van denzelfden voet. Daar zag de wanhopige kunstenaar in een hoek een ouden schoen, waarin ze gewoonlijk hun leege verfblazen gooiden. Hij maakte er zich meester van. "Van kwaad tot erger," zeide zijn ironische makker: "de een is puntig en de ander breed van voren." "Dat zie je niet; ik zal ze lakken." "Dat is een idée!
Tot Helmonds verbazing, heeft Kippelaan zich haastig omgekeerd zoodra hij den dokter bemerkte, en verdween hij om den hoek van een straatje, zoo snel als zijn spillebeenen hem vervoeren konden. Och die brief, die waarlijk nog ongeopende brief met de drie lakken, hoe brandde hij hem in den zak. Maar hoe hij 't er mee zou aanleggen!? Och goeje hemel, hij wist het niet.
Die was om duimen en vingeren van af te lakken, want er was een fellen kempischen haan in, over de tweehonderd ballekens, twee kilo mergbeenderen en een reusachtig stuk bouilli. Charlot stompte in een kuip de jonge patatten hun vel af, en Pallieter zorgde voor 't bereiden van het speenvarksken.
Heel de hof rook er naar, en nu was Pallieter al een heelen achtermiddag bezig met ze te ledigen en den honing in steinen potten te doen. Charlot hielp hem, werkte mee en droeg de potten één voor één, den koelen kelder in. Beiden lekten van het zweet en van de malsche honingspijs; ze plakten, en hadden werk om hun vingeren af te lakken.
"Kalm afwachten! Laat haar met rust, wees vriendelijk en geduldig en als Vader thuis is, zal alles wel terecht komen," antwoordde mevrouw March. "Hier is een brief voor je, Meta, met vijf lakken. Wat raar! Teddy verzegelt de mijne nooit," zei Jo den volgenden dag, toen ze den inhoud van de postbus verdeelde.
»Stil juffrouw, stil!« zei de bode, met een vertoon van gezag zijn hand opheffend. »Wat wou je zoo graag? nou, vooruit!« »Ik wou zoo graag,« stamelde het kind, »dat iemand, die schrijven kan, een paar woorden op een stuk papier wou zetten en 't dan wou dichtvouwen en lakken en 't voor mij wou bewaren als ik in de grond lig.« »Wat? Wat wil de jongen?« riep Mr.
En, twee brieven van den dokter zelf zullen alles bevatten wat men te weten noodig heeft. Welzeker, familie-omstandigheden zal men vernemen uit den brief aan juffrouw Van Barneveld het ideaal enfin, en financieele zaken uit een brief met drie lakken naar de groote koopstad.
Toen hij dit zeide, zoo vriendelijk als hij nooit sprak, ging hij zoeken in een lade en weldra kwam hij met een groot stuk papier met verschillende lakken, dat hij mij overreikte. Ik wendde een laatste poging aan. Als gij 't goedvindt, zeide ik, zal Mattia het voor mij vertalen. Met genoegen.
Woord Van De Dag