United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
"O Teddy, het spijt mij zoo, het spijt mij zoo vrééselijk; ik zou mij zelf wel willen doodsteken, als dat iets helpen kon. Ik wou, dat je het niet zoo hoog opnam, ik kan het niet helpen; je weet, dat liefde zich niet dwingen laat!" riep Jo, bedroefd en berouwvol, terwijl zij hem zachtjes de hand op den schouder legde en aan dien lang verleden morgen dacht, toen hij haar zoo vertroost had.
Na verloop van tijd kwamen twee kleine eigen jongetjes haar geluk nog verhoogen; Rob, naamgenoot van Grootpapa, en Teddy, een gelukskindje, dat zijn vaders zonnig humeur, zoowel als zijn moeders geest scheen geërfd te hebben.
"Ba, wat had ik het land, toen jij me ook afviel. Ik was waarachtig klaar om naar den duivel te loopen," begon Laurie verontschuldigend. "Onzin; sla een blaadje om, en begin opnieuw, Teddy, mijn zoon!" "Ik sla al maar nieuwe blaadjes om en beklad ze telkens weer, net als vroeger mijn schriften, en ik begin zoo dikwijls van voren af aan, dat er wel nooit een eind aan komen zal," zei Laurie somber.
Een zeker iets in zijn beslisten toon deed Jo haastig opzien, en bemerken dat zijn blik op haar rustte met een uitdrukking, die haar duidelijk aantoonde, dat het gevreesde oogenblik genaderd was. Zij hief de handen smeekend op en zei: "Neen, Teddy, alsjeblieft niet!" "Ik wil het zeggen, en je moet mij aanhooren.
Jo's oogen schitterden, gestreeld dat Laurie vertrouwen in haar stelde, want de lof van een vriend doet meer goed dan een half dozijn vleierijen in de courant. "En nu jouw geheim? Eerlijk opbiechten, Teddy, of ik geloof je nooit meer," zei ze, terwijl ze haar best deed de blijde hoop te onderdrukken, die bij Laurie's woord van aanmoediging opvlamde.
Hij zei "meisjes" maar hij meende Jo, want zij was de eenige die nog aan de oude gewoonte getrouw bleef; zij had het hart niet om haar knappen, gelauwerden jongen iets te weigeren, en antwoordde hartelijk: "Ik zal komen, Teddy, weer of geen weer, en voor je uit wandelen om 'Ziet, hij komt, met eer gekroond' te spelen op een Davids-harp."
Na een poosje droogde ze de tranen af, die haar hadden verlicht en met een dankbaar gezicht naar hem opziende, zei ze: "Dank je, Teddy, ik ben nu al wat beter; ik heb al niet meer zoo'n verlaten gevoel, en ik zal trachten het te dragen als het komt." "Blijf maar hopen, dat zal je het best helpen, Jo. Je moeder komt nu gauw, en dan zal alles wel goed gaan."
Breng me niet in verzoeking, Teddy, het is een onwijs plan." "Dat is er juist het aardige van!" begon Laurie, die in een opgewonden bui was en volstrekt op de een of andere manier uit den band wilde springen. "Houd je mond!" riep Jo, haar ooren toestoppende. "Tobben en zwoegen is mijn noodlot, en daar moet ik me maar eens voor al aan onderwerpen.
Een salvo van vierentwintig kanonnen begroette het goede nieuws uit Washington en in het hoofdkwartier werd groot-tenue-parade gehouden. De Opperbevelhebber wenscht u alles goeds, evenals Kolonel Teddy. Hooggeachte Mevrouw, De meisjes zijn allen wel; dagelijks krijg ik berichten van hen door Bets en mijn jongen; Hanna is eene voorbeeldige dienstbode en bewaakt de lieve Meta als een Cerberus.
Teddy had er dezen keer zeker iets op gevonden, want de kinderen bleven "Daisy en Demy" tot het eind van hun levensdagen. "Kom Jo, het is tijd." "Waarvoor?" "Je meent toch niet, dat je je belofte vergeten hebt, om vandaag een stuk of zes visites met mij te gaan maken!"
Woord Van De Dag